Podolski lepszy od Polski

To się nazywa ironia losu. Podolski urodził się w Gliwicach. Nieźle mówi po polsku. Do kraju, gdzie mieszka niemal cała jego rodzina, przyjeżdża kilka razy w roku. Przed laty chciał grać dla naszej reprezentacji. Polski Związek Piłki Nożnej uznał, że takich młodych zdolnych jest nad Wisłą wielu. O Lukasa nikt nie powalczył. O tym, że Polska wciąż jest bliska sercu 23-letniego napastnika, najlepiej świadczy to, że po strzelonych golach niemal w ogóle się nie cieszył. Dopiero przy drugim trafieniu lekko się uśmiechnął.

A pomyśleć, że cała Polska mogłaby cieszyć się z gola już po pierwszej akcji. Jens Lehmann zderzył się z Perem Mertesackerem, piłka trafiła prosto pod nogi do Jacka Krzynówka. Wystarczyło trafić zza pola karnego do pustej bramki... Później bliski pokonania Lehmanna był Maciej Żurawski. Piłkarz, który zapowiadał przed turniejem, że na Euro jedzie po wygraną, fatalnie spudłował jednak w dogodnej sytuacji. Zresztą pożytku z kapitana nie było w tym meczu żadnego. Zauważył to też szybko Leo Beenhakker i już w przerwie zdjął "Żurawia" z boiska.

Kto wie, może dzięki temu Polska doczeka się "swojego Podolskiego"? Wprowadzony bowiem za Żurawskiego Roger był jedynym zawodnikiem w naszej drużynie, który nie bał się zagrać odważniej. Jedynym, który potrafił szybko odegrać piłkę. I chyba jedynym, którego Niemcy się obawiali.

Bo wieści o tym, że obrona naszych rywali to ich pięta achillesowa, okazały się mocno przesadzone. Christoph Metzelder, który w tym sezonie rozegrał w Realu Madryt zaledwie siedem meczów, wczoraj grał bezbłędnie. Lehmann, który wszem i wobec narzekał na oficjalną piłkę mistrzostw, poza pierwszą akcją nie miał z nią żadnych problemów. Wszystkie celne strzały biało-czerwonych pewnie łapał. A dynamiki i dryblingu obrońcy Philippa Lahma nie miał wczoraj z polskich piłkarzy nikt.