Częstochowscy krewni brytyjskiego kloszarda

Według różnych, acz w miarę spójnych relacji Stawinoga przybył do Wielkiej Brytanii w latach 50. Pracował w hucie, ożenił się, ale jego małżeństwo z Austriaczką nie przetrwało długo. Dlaczego przestał pracować i zdecydował się na życie w namiocie - nie wiadomo. Niektórzy twierdzą, że cierpiał na depresję, inni, że mógł mieć w życiorysie jakąś ciemną plamę z czasów wojny i sam sobie zadał taką pokutę.

- Wypisz, wymaluj to historia mojego wuja - Zofia Staszkiewicz nie może opanować emocji. - Tyle że Józef to imię jego ojca, a on to Bronisław. W rodzinnej tradycji funkcjonował jako Emil. Ale nas w rodzinie często inne imię jest w powszechnym użyciu, a inne w metryce.

- Gdy zobaczyłam w telewizji tego człowieka, od razu przed oczami stanął mi obraz babci. Podobieństwo rysów twarzy obojga było uderzające. Bo to jego rodzona siostra - dopowiada córka pani Zofii, Małgorzata. - Zelektryzowało nas też nazwisko. Jako lekarz z ponaddwudziestoletnią praktyką nie spotkałam ani jednego pacjenta o takim nazwisku - Stawinoga.

Po relacjach o polskim kloszardzie w Wolverhampton rodzina pani Zofii zaczęła szukać swych... rodowych korzeni. - Od dzieciństwa pamiętam opowieści o tajemniczym wujku w Anglii, z którym nikt nie utrzymywał kontaktów. Wiadomo tylko było, że ożenił się z Austriaczką Mary - mówi pani Małgorzata.

Korzenie w Ujsołach

- Moja rodzina pochodzi z Ujsoł - rozpoczyna opowieść pani Zofia. - Józef Stawinoga i Maria Bałasz, czyli moi dziadkowie, mieli czterech synów i trzy córki. Synowie to: Józef, Rudolf, Alojz i Bronisław, zwany Emilem. Alojz zmarł bardzo młodo, jako jedyny z rodzeństwa jest pochowany w Ujsołach. Tam już nikt z rodu nie został.