Gustaw Holoubek nie żyje

Po raz pierwszy na teatralną scenę wszedł w 1947 roku. Młody debiutant, tuż po krakowskiej Państwowej Szkole Dramatycznej, dostał rolę Tardiveau w "Słomkowym kapeluszu" w Starym Teatrze.

Na ekranie debiutował sześć lat później, w 1953 roku, w "Żołnierzu zwycięstwa". Zagrał wtedy Feliksa Dzierżyńskiego.

Ale najmocniej chyba zapisał się w pamięci widzów rolą Gustawa-Konrada w przedstawieniu "Dziadów" Kazimierza Dejmka w 1967 roku.
Zdjęcie tej sztuki z Teatru Narodowego wywołało gwałtowne demonstracje studenckie i zapoczątkowało tak zwane wydarzenia marcowe - brutalnie stłumione przez milicję manifestacje i wyrzucenie z kraju przez komunistyczną władzę Polaków żydowskiego pochodzenia.
Jutro minie 40 lat od tych wydarzeń.

Gustaw Holoubek wpisał się w historię polskiej kinematografii rolami w kilkudziesięciu filmach.
Zagrał między innymi Wita Stwosza w "Historii żółtej ciżemki", Don Pedra Velasqueza w "Rękopisie znalezionym w Saragossie", Profesora w "Gangsterach i filantropach", Edwarda w "Spóźnionych kochankach", doktora Gotarda w "Sanatorium pod klepsydrą", Adama w "Księdze wielkich życzeń".

Na zawsze zapamiętamy też jego kreacje z "Pętli" i "Pożegnań" Wojciecha Jerzego Hasa, a także "Salta" i "Lawy" Tadeusza Konwickiego. Ostatnio zagrał jedną z głównych ról w "Listach miłosnych" Sławomira Kryńskiego.

Często na ekranie jako lektor użyczał swego charakterystycznego, niskiego głosu.
Dał się poznać również jako twórca filmów. Napisał scenariusz do "Mazepy", reżyserował również ten film oraz jedną z nowel w "Spóźnionych przechodniach".