Kochanica Araba

Prawdziwy romans

Na samym początku znajomości Nadżi powiedział Ewie, że jest Tunezyjczykiem. Dopiero później dowiedziała się, że, tak jak wszyscy, pochodzi z Egiptu. Ewa uważa, że dla niego kłamanie jest rodzajem nawyku.

- Kłamie nawet wtedy, kiedy nie musi - twierdzi Ewa. - Mówił mi na przykład, że jedzie do kolegi, a naprawdę jechał do siostry - zupełnie jakby była to dla mnie jakaś różnica...

Nie wiadomo, czy kłamał, kiedy mówił Ewie, że ją kocha. Ich burzliwy romans wybuchł jak sycylijska Etna w kilka miesięcy po rozpoczęciu przez nią pracy w knajpie. Nadżi podobał się jej bardzo, więc szybko razem zamieszkali. W pracy byli jednak dyskretni i udawali, że nic ich nie łączy.

Nadżi był we wszystkim bardzo szybki: chciał natychmiast brać ślub i mieć z nią dziecko. Mimo całego zauroczenia, Ewa była zaskoczona tempem, w jakim rozwija się ich związek. Oświadczyła ukochanemu, że nie jest jeszcze gotowa na dziecko. Wtedy po raz pierwszy powiedział coś, co naprawdę ją zastanowiło:

- Jeśli nie czujesz się gotowa na dziecko, to jak się już urodzi, możemy je oddać pod opiekę mojej matce - zaproponował.

Matka Nadżiego mieszka na stałe w Austrii. W seksie też był szybki i niezbyt skory do czułości. Rach-ciach i już: byle tylko dziecko szybko zostało zrobione! To dziecko miało być oczywiście chłopcem; inna ewentualność w ogóle nie wchodziła w grę. Nadżi mówił zawsze:

- Jak ON się urodzi, kiedy ON przyjdzie na świat... Nigdy nie zakładał, że mogłaby to być dziewczynka... Dziecko nie miało szans się urodzić. Ewa w tajemnicy przed Nadżim brała antykoncepcyjne tabletki.

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: