„Nie martw się Aniu”

Nie tak dawno, 11 listopada minęło już pół roku od jej śmierci.
Wielu z nas znało osobiście Anię inni znali ją za pośrednictwem mediów.
Wszyscy pamiętamy jej heroiczną walkę z postępującą chorobą, jej odwagę i wielką determinację.

Jeszcze kilka miesięcy temu Ania często powtarzała, że jej największym marzeniem jest
dożyć pierwszych urodzin ich ukochanego synka Oscarka.
Kilka tygodni temu 24 października mały Oscar skończył pierwszy rok swego życia.
Był torcik, była świeczka, były prezenty, ale..zabrakło mamusi.

Pomimo tak trudnych doświadczeń Oscar jest bardzo wesołym i pogodnym dzieckiem.
Lubi się bawić, kąpać a nade wszystko uwielbia przebywać ze swoim tatusiem.
Wszystko robią razem. Daniel, tata Oscarka zastępuję mu całą rodzinę i jak twierdzi, są najlepszymi kumplami.

Po śmierci Ani wszystkie obowiązki spadły właśnie na niego.
Nie dosyć, że musiał sam uporać się ze ogromnym bólem po stracie najukochańszej osoby, to dla Oscara miał stać się niemal w jednej chwili i matką, i ojcem w jednej osobie. To było wielkie wyzwanie dla młodego, 26 letniego mężczyzny. Daniel doskonale radzi sobie każdego dnia ze wszystkimi obowiązkami. To, że Oscarek jest zdrowym, dobrze rozwijającym się dzieckiem zawdzięcza praktycznie swojemu tacie.
Trudno sobie nawet wyobrazić ile pracy, wysiłku i wyrzeczeń wymaga opieka nad małym dzieckiem sprawowana przez jedną osobę i do tego mężczyznę. Ile razy Daniel musi wstawać w nocy do Oscara? Poza tym dziesiątki codziennych zwykłych obowiązków, takich jak: pieluszki, gotowanie, pranie, prasowanie, sprzątanie i do tego pełnoetatowa praca zawodowa.
I tak mijają im kolejne dni, tygodnie. Wspólne radości - Oscar zaczyna chodzić, trochę mówić. Wspólne troski - przeziębienie czy katarek Oscarka, czy ciągle psująca się winda.
Codziennie wczesnym rankiem można zobaczyć rozczulający widok:
Tata i jego mały synek razem dziarsko podążają do przedszkola. Mają ustalony codzienny rytm.

Choć czasem jest ciężko, nie poddają się. Codzienność? Bohaterstwo?
Dzień jak co dzień. Czas powoli leczy wspomnienia. Życie toczy się dalej.
Zbliżają się kolejne święta Bożego Narodzenia. Pierwsze bez Ani.
Daniel często wspomina, jak ku ich wielkiemu zaskoczeniu w ich najtrudniejszych chwilach bardzo wielu ludzi okazało im pomoc i wsparcie. Jak wielu szlachetnych ludzi spotkali na swej drodze.

W czasach kiedy wszyscy narzekają na znieczulicę i obojętność doznali tak wielkiej bezinteresownej pomocy.
Życie toczy się dalej. Każdy dzień niesie nowe wyzwania, nowe obowiązki.
Obaj panowie uwielbiają wspólne wieczorne „rozmowy”, czyli póki co, opowiadanie bajek Oscarkowi przed snem.
Daniel nie może się już doczekać kiedy będzie mógł już tak na poważnie rozmawiać z synem.

Wszyscy pamiętajmy o Ani, ale nie zapominajmy też o dwóch ukochanych mężczyznach jej życia, którzy żyją pośród nas.


AW

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: