Czy już zawsze będę się jąkać?

Jąkanie się to nie jest zwykłą wada wymowy, ja wcale bym tak tego nie nazwała. Nie ma ona nic wspólnego z nieprawidłowym ustawieniem organów mowy. Kluczem do zrozumienia jąkania jest analiza czynników stresowych. Nie są to jednak takie sytuacje o jakich się potocznie mówi np. długotrwały stres w rodzinie, problemy w szkole, rozstanie rodziców. Jąkanie wyzwalają pojedyncze sytuacje lub cała ich seria.

Jedną z takich sytuacji, która może obudzić w naszym dziecku jąkanie się może okazać się przyjazd do UK, pójście do nowej szkoły, próba sprostania nowym oczekiwaniom, odrzucenie ze strony nowych kolegów, czy zbyt wysokie wymagania rodziców względem nowej sytuacji.

Jeszcze nie mówię a już czytam

Dlaczego jedni się jąkają a drudzy nie? Jąkanie, podobnie jak zbyt szybkie mówienie może mieć różne przyczyny. Jedną z nich może być fakt, że dziecko zbyt szybko zaczyna uczyć się czytać. Jest to dosyć klasyczny przykład, gdy rodzice próbują przyspieszyć rozwój dziecka na siłę próbując nauczyć je czytać. Wówczas, gdy proces rozwoju mowy jest dopiero w fazach początkowych rozwijający się umysł nie jest na tyle dojrzały, by poradzić sobie i przetworzyć taki nadmiar informacji. Nie chodzi tu przecież o pasywne rejestrowanie nowych elementów, lecz ich aktywne przetwarzanie, bo czytanie jest właśnie takim procesem

Druga rzecz związana z jąkaniem, o której zazwyczaj się nie mówi dotyczy myśli, która pojawia się w głowie, a potem na ustach i jest wymawiana. Myśl jest jak błyskawica, jest szybka na tyle, że chciałoby się ją wypowiedzieć w momencie, w którym się pojawia. Zanim jednak zdąży się to zrobić, w głowie pojawia się już następna myśl. Organy mowy nie dają rady wyartykułować tej pierwszej, a już chcą ubrać w słowa tę drugą.

Może być również odwrotnie. W przypadku jąkania, chcemy wyrazić następną myśl, lecz ciągle jeszcze ta pierwsza nie została wypowiedziana. To powoduje frustrację.

Tagi: nasze dzieci

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: