Mam pieniądze, to dam Ci wszystko

Kupując dziecku na żądanie wszystko, czego sobie zażyczy musimy zdać sobie sprawę z tego, że robimy więcej złego niż dobrego. Zaspokajając każde nawet najmniejsze życzenia malucha, zapominamy o tym, że ktoś kiedyś może mu czegoś odmówić, a wtedy nasze dziecko nie będzie umiało sobie z tym poradzić, po prostu nie będzie na to gotowe. Może się wówczas zbuntować, wybuchnąć agresją lub doświadczyć odrzucenia ze strony innych.

Zabawkowy chaos

Kupowanie zabawek, ślepe lub nawet bardziej świadome podążanie za trendami zarówno edukacyjnymi jak i tymi z telewizji bez zachowania zdrowego rozsądku wprowadza chaos w świat dziecka. Dziecku potrzebny jest określony porządek w jego świecie, dotyczy to zarówno rozkładu dnia, planowania wolnego czasu a nawet zagospodarowania przestrzeni w pokoju. Wszystko po to by zapewnić dziecku poczucie bezpieczeństwa.

Andrzej w Polsce nie mógł sobie pozwolić na kupowanie synowi drogich zabawek. Na Wyspach jest od dwóch lat. Jak mówi „trochę się tu już dorobił, to nie żałuje synowi niczego” Jego syn, 7 letni Konrad wreszcie może powiedzieć, że ma najlepszy samochód, najnowszą grę Spidermana. „Co będę żałował” – mówi Andrzej – „Nadrabiam tamte lata.”

Nadrobić chce także Monika, mama Bartusia, który czekał na przyjazd do Londynu pół roku, spędzając ten czas tylko z babcią. Monika, gdy tylko syn do niej dołączył kupowała mu mnóstwo zabawek. Potrafiła, jak sama przyznaje, wydać na zabawki tygodniowo 150 funtów. Wszystko po to, by zrekompensować synowi rozłąkę, by pokazać jak bardzo go kocha.

Powodów zalewania dzieci coraz to nowszymi zabawkami jest wiele. Ci, którzy zaczynają zarabiać pierwsze duże pieniądze lekką ręką wydają je zaspokajając niemal wszystkie zachcianki swych pociech. Robią to nawet wtedy, gdy ich dzieci o to nie proszą. Chęć obdarowywania dzieci to bardzo często pragnienie zaspokojenia potrzeb dorosłych.

Nadmierna rozrzutność to udowadnianie samemu sobie, że osiągnęliśmy w życiu stabilizację finansową, której zawsze brakowało, że jesteśmy „lepszymi ludźmi”, że nasze dzieci będą miały więcej niż my kiedyś. Czasem jest to chęć rekompensaty, wykupienia swoich win, nadrabianie straconych chwil. Innym razem to pragnienie „świętego spokoju” by zająć czymś dziecko, a samemu mieć czas na relaks. Bywa, że kupując zabawkę chcemy uspokoić swoje sumienie, zapewniając dziecku wspaniałe możliwości na rozwój i edukację. Sami zaś zaszywamy się w fotelu z gazetą.

Zabawa z niczego

Pamiętajmy, że zabawki nie są złe, zły jest natomiast ich nadmiar. Bywa, że dziecko nie potrafi się nimi bawić, bywa że tak jak mała Gabrysia, po prostu odmawia. Czasem nawet garść kamyków znalezionych w parku może stać się zabawką, pochłonąć malucha bardziej niż najszybszy samochód wyścigowy, klocki czy lalka Barbie.

Warto bawić się z dziećmi, warto pomagać im odkrywać zabawki, poszukiwać zabawek nawet tam, gdzie nam – dorosłym wydaje się, że ich nie ma. Nie sztuką jest odebrać dziecku zabawkę, nie sztukę jest mu ją kupić. Prawdziwym wyzwaniem jest pokazać dziecku jak się bawić, by rozwijać wyobraźnię, koncentrację, poznawać świat emocji i wartości.

Magdalena Kaniewska

Pedagog, Dyrektor metodyczny w Przedszkolach Polskich i Szkołach Języka Polskiego „Nasze Dzieci”

Tagi: nasze dzieci

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: