Bullying, dyskryminacja czy rasizm?

Coraz częściej słyszy się o przejawach braku tolerancji wśród dzieci. Słyszy się o agresji, wyzwiskach, docinkach czy poważnych aktach przemocy. Rodzice rozkładają ręce w bezradności, bo mimo podjętych prób interwencji nic się nie zmienia. Zrezygnowani wracają do Polski. Dlaczego tak się dzieje, dlaczego temat dyskryminacji i braku tolerancji nie schodzi z naszych ust w kraju gdzie tyle mówi się o równości, gdzie Hindus, Polak i Brytyjczyk mijają się na ulicy, siedzą obok siebie w metrze, a ich dzieci chodzą do jednej klasy?

Uprzedzenia nie biorą się z nikąd. Dziecko nie rodzi się z wyrobionym poglądem na temat innych narodowości, nie żywi od pierwszego dnia swojego życia głębokiej urazy do drugiego człowieka. Dziecko dostaje ją w prezencie od nas – dorosłych. Maluch chłonny jak gąbka będzie obserwował, słuchał i uczył się jak traktować innego człowieka od swoich rodziców, dziadków, kolegów, najbliższej rodziny. Pamiętajmy, że jako rodzice mamy na to największy wpływ, ponieważ spędzamy z dzieckiem najwięcej czasu. Jeśli dziecko w domu słyszy negatywne opinie na temat innych narodowości to możemy mieć pewność, że zaszczepimy w nim ziarno złości, agresji, uprzedzeń.

Wszędzie tak samo

Problem dyskryminacji to problem stary jak świat. Nie ma miejsca na świecie, gdzie nie pojawiłyby się prześladowania. Pamiętajmy, że nie chodzi jedynie o dyskryminację rasową. Brak tolerancji to wszelkiego rodzaju niezgoda na inność, niepełnosprawność, odmienną religię, dietę, modę, język, strój, poglądy. Ta niezgoda objawia się agresją słowną, prześladowaniami a także przemocą.

W tej kwestii pobyt w UK nie powinien niczym różnić się od pobytu w innych miejscach na świecie. Ze względu na zróżnicowanie kulturowe Wielka Brytania ma do zaoferowania sporo wolności wszystkim tym, którzy w jakikolwiek sposób są „inni”. Można by rzec, że inność tutaj to normalność, bo tak naprawdę trudno o przysłowiową normalność, czyli jednolitość. Co za tym idzie zwiększa się tolerancja a zatem pewne zachowania, obyczaje i różnice kulturowe przestają dziwić bo można je znaleźć na każdym kroku.

Kontrastując ten obraz z Polską rzeczywiście może się wydawać, że dziecko nie doświadczy tam braku tolerancji. Jeśli wziąć pod uwagę fakt, iż w klasie naszego dziecka czarnoskóry uczeń trafia się bardzo rzadko to rzeczywiście problem mieszanki kulturowej nie ma racji bytu. Czy jednak mimo tego nasze dziecko nie doświadczy na własnej skórze braku tolerancji w ojczyźnie?

Tagi: nasze dzieci

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: