Po pół roku nawet nie pół kroku

Pierwsze pół roku z 5 lat, jakie mamy na przygotowania, zostało w znacznej części zmarnowane.

Początkowo najwięksi optymiści - a tych nie brakowało - twierdzili, że uda nam się na czas zbudować nie tylko nowoczesne stadiony, ale też wszystkie niezbędne do obsłużenia wzmożonego ruchu turystów autostrady, dworce, lotniska, hotele. Po krótkotrwałej euforii wywołanej, co tu dużo gadać, dość niespodziewanym werdyktem UEFA zaczęły się jednak schody.

Zaczęło się od tego, że w skład komitetu organizacyjnego Euro 2012 premier powołał niemal cały rząd. Od razu ostrzegaliśmy, że takie upolitycznienie procesu przygotowań może oznaczać rychłe kłopoty. Postulowaliśmy postawienie na czele przygotowań do mistrzostw najlepszych menedżerów nieuwikłanych politycznie. Tak, żeby zmiana jednego czy drugiego ministra albo wybory nie zakłócały naszych przygotowań. Oczywiście premier nie słuchał łże-pismaków z "Wyborczej".

Tymczasem już wkrótce jeden z najważniejszych ministrów w tej układance - szef resortu sportu - stracił stołek po wykryciu afery korupcyjnej w jego otoczeniu. To prawda, że ów minister niespecjalnie mocno przykładał się do pracy przy piłkarskim Euro, ale zamieszanie wokół resortu sportu dodatkowo opóźniło przygotowania do uruchomienia przygotowań.

Miasta goszczące mecze w ramach Euro 2012 od początku domagały się zmian w przepisach prawnych takich, które ułatwiłyby im inwestycje. Niestety, ich postulaty całymi miesiącami czekały na realizację. Dopiero zmiana ministra sportu, a jeszcze bardziej chyba widmo przedwczesnych wyborów, które prace nad niezbędnymi uproszczeniami i udogodnieniami w prawie odsunęłyby o kolejne miesiące, popchnęły sprawę nieco do przodu. W ekspresowym tempie parlament przyjął rzutem na taśmę specustawę o Euro 2012.

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: