Jak żyć z hazardzistą?

Jest to człowiek wplatany w uzależnienie, wiec nieszczęśliwy, chory- bo uzależnienie jest choroba, nie jest sprawa woli. Dopóki nie podejmie leczenia, terapii uzależnienia, dopóki nie zdobędzie świadomości własnych mechanizmów uzależnienia i nie wykształci sposobów na walkę z tymi mechanizmami- co gwarantuje mu podjęta przez niego terapia- nic się raczej nie zmieni.

Determinacja ze strony bliskich, zamknięcie przed uzależnionym drzwi oznacza "mam juz tego dosyć, radź sobie sam, juz nie pozwolę na to, abyś nas krzywdził, juz nie pozwolę abyśmy się stoczyli w przepaść razem z Tobą". To nie jest zaprzeczeniem miłości.

Ludzie uzależnieni. którzy podjęli się leczenia mówią o "twardej miłości", "mądrej miłości". Najczęściej determinacja bliskich im osób i stawianie im granic pozwala dopiero na ockniecie się. Burzy się pewnego rodzaju nałogowy komfort, polegający na obarczaniu odpowiedzialnością za swój nałóg innych. W ten sposób pomagamy uzależnionym doświadczyć skutków ich nałogowych zachowań. Dopóki ich nie zobaczą, nie doświadczą, są małe szanse na zwrot idący w kierunku uzdrowienia.

Nie można pozwalać na przemoc, raniące słowa. Rodzina musi uświadomić sobie, że nie ponosi żadnej odpowiedzialności za nałóg swoich bliskich. Jedynym powodem, dla którego osoba nałogowo gra jest to, że jest od tego uzależniona. Życie z osobą uzależnioną wyczerpuje siły, wprowadza chaos i uczuciowy zamęt zawiedzionych oczekiwań, łamanych obietnic i ponownego wzbudzania nadziei.

W wielu miastach są polskie parafie, przy których często gromadzą się Polacy uzależnieni od alkoholu, czy innych środków. Można zapytać księdza o grupy wsparcia dla rodzin osób uzależnionych, nazywają się one Haz-Anon, ale można zapytać także o Al-Anon - to grupy wsparcia dla rodzin osób uzależnionych od alkoholu. Ważne jest to, ze mechanizmy uzależnień są takie same, zmienia się tylko środek "spożycia".

Renata Teper
Terapeuta Współuzależnień w Poradni Polskiej „Nasza Rodzina”