Ojciec to ten, który pracuje

Jednak są tacy, którzy wciąż go wybierają i to nie z racji trudności na rynku pracy, czy braku odpowiednich kwalifikacji zawodowych kobiet. Myślę, że jeżeli go przyjmujemy to raczej z wyboru obojga rodziców. Tak przynajmniej twierdzą owi rodzice.

Wygodnie z gazetką

Z punktu widzenia ojca, który jako głowa rodziny „tylko” pracuje i zarabia na żonę i dzieci, myślę, że jest to sytuacja całkiem komfortowa. Oczywiście każda praca jest ciężka, czy to będzie kopanie rowów czy projektowanie domów. Chodzi mi w tym przypadku bardziej o sferę życia rodzinnego, w której taki pracujący tata nie bierze udziału. Wychowywanie dziecka też jest ciężką pracą i chyba każdy, a przynajmniej większość z nas się z tym zgodzi.

Jako pracujący ojciec muszę się przyznać, że nie raz odczuwałem niezmierną pokusę ucieczki od pulsującego dziećmi domu, ich krzyków, zachcianek i płaczu. Ucieczki do spokojnego i przewidywalnego „świata pracy”. Jakże wielu już takich uciekających ojców spotkałem w swojej karierze pedagoga.

Dla wielu z nich możliwość powrotu do domu i zanurzenia się w ulubionym czasopiśmie to coś, co postrzegają jako „zarezerwowane tylko dla nich”. Dodatkowo zdarzają się i tacy, którzy uznają to za coś, co bezwzględnie im się należy.

Na emigracji, paradoksalnie łatwiej jest o taki model. Ktoś musi zająć się dzieckiem, bo w pobliżu nie ma babci. Mężczyzna pracuje, zatem maluchem opiekuje się tylko mama i ciągle mama. Okoliczności w pewien sposób nawet wymuszają taką sytuację.

Nie chciałbym tu osądzać takiego podejścia, bo każdy ma prawo do wyboru swojej drogi. Zależy mi bardziej na tym, by zasiać małe ziarenko niepokoju tym, którzy chcieliby uczestniczyć w życiu rodzinnym, lecz z jakiś powodów tego nie robią. Bo i oni na pewno pewnego dnia zapragną zamiast gazety poczytać dziecku bajkę.

Tagi: nasze dzieci

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: