Wiadomości

Rodzina

25/09/2007 11:11:46

Kto Ty jesteś?

„Polski jest jak esperanto” – pod takim komentarzem podpisałoby się zapewne sporo Polaków. „Co moje dzieci takiego niby z Polska będzie łączyć, że nauka polskiej gramatyki jest absolutnie i bezdyskusyjnie niezbędna? Bo, że babcia w Polsce mieszka, to akurat ma najmniejsze znaczenie” – niestety takie opinie często można usłyszeć od naszych rodaków.

Czy dzieci Polaków zamieszkujących Wyspy czują się Polakami? Czy potrafią określić swoją narodowość? Czy określenie gdzie jest nasza ojczyzna w dzisiejszych czasach ma jakiekolwiek znaczenie? Na te pytania trudno znaleźć jednoznaczną odpowiedź. Wynika to z faktu, że część Polaków na Wyspach ma inne zdanie na temat wychowywania dzieci.

Polski jak ptasia kupa

Wielu z nas nie odczuwa potrzeby podtrzymywania kontaktu z ojczyzną i co za tym idzie nie przekazuje wiedzy o Polsce swoim dzieciom. Dotyczy to także nauki języka polskiego, która w tym przypadku staje się wiedzą niepotrzebną. Często można usłyszeć podobne komentarze: „Możliwość wyjazdu do Polski będzie dla naszych dzieci na pewno równie kusząca, co ptasia kupa na płocie. ”

Oczywiście są również Polacy, którzy w naturalny sposób starają się podtrzymać poczucie polskości w swoich domach i przekazać je dzieciom. Wówczas do rozmów wybierają język polski, dzieci uczy się pisać i czytać po polsku, a także pokazuje się im polską kulturę.

„Ja wiem jedno, nie wiem ile lat będę tu mieszkać i nie mam prawa jako matka pozbawiać mojego dziecka prawidłowego posługiwania się językiem polskim. Znajoma Angielka powiedziała do mnie, żebym nie zaniedbała języka polskiego w wymowie, jak i w piśmie, bo to dziecko będzie umiało już dwa języki, a w przyszłości może nauczy się jeszcze innych” – przyznaje jedna z mam.

Mamy zatem do czynienia z kompletnie skrajnymi postawami, które to wiążą się prawdopodobnie z różnymi doświadczeniami emigrujących Polaków. Część z nich, którzy mają negatywne wspomnienia wiązane z Polską próbuje po prostu je wymazać, budując sobie nowe życie, tu na emigracji. Doświadczając trudności w kraju ojczystym, często stosujemy metodę odcięcia się od tego, co złe. Ból, gorycz, rozczarowanie, brak pracy i pieniędzy długo nie pozwalają nam na postrzeganie Polski jako miejsca, które wzbudzałoby pozytywne emocje.