Czasami się udaje!

IK: Na co spożytkuje Pan stypendium?

WN: Stypendium to wykorzystam na zrealizowanie swoich planow naukowych, o których mówiłem wcześniej, na Uniwersytecie w Oksfordzie. Tak naprawde, to przy obecnym rozwoju technik biologii molekularnej i kosztow, które sa związane z tego typu badaniami, nie są to ogromne pieniądze. Z pewnoscia będę występowal o dalsze wsparcie finansowe. Szczegolnie, iż chciałbym w niedługim czasie zając się niezwykle obiecująca dziedzina badan, która pozwoli na skuteczne wykorzystanie w terapii tzw.”piety Achillesa” czy „niedoskonałości” nowotworow, polegającej na ich „uzaleznieniu’ od niestabilności genetycznej.

IK: Co chciałby Pan powiedzieć młodym, dobrze wykształconym Polakom, którzy właśnie tu na Wyspy przyjechali szukać swojej szansy?

WN: Na pewno trzeba się starać, trzeba próbować. Na początku nie jest łatwo, mnie też tak jak pewnie każdemu Polakowi, który przyjeżdża do tego kraju nie było łatwo. Powiedziałbym wręcz, że początki były dosc ciężkie. Szczególnie, że w moim przypadku była duża bariera językowa i bariera kulturowa. Ja to tak odczuwałem. Praca naukowa w obcym jezyku i środowisku jest niezwykle stresująca (pewnie kazda praca, nie tylko naukowa). Ale jeżeli człowiek jest wytrwały uparcie dazy do obranego celu , to jest to najlepsza droga do osiagniecua sukcesu. W moim przypadku wazne było to, iż praca naukowa nie jest tylko „praca”, jest wyzwaniem intelektualnym, przyjemnosica, czyms w rodzaju hobby. Mysle, iz takie podejście latwiej pozwala znosic porazki i niepowodzenia, o które w nauce bradzo latwo. W momencie kiedy zacznie to być tylko praca, na pewno zmienie zawod.

IK: Dziękuję za rozmowę.

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: