Ojcowie też tęsknią

Wielu Polaków wyjechało na Wyspy i zapewne wielu jeszcze wyjedzie. O tym wszyscy już wiedzą i nawet powoli przestaje się o tym mówić. Często zapominamy jednak, że emigracja łączy się przede wszystkim z rozstaniem. A jako pierwsi zazwyczaj wyjeżdżają ojcowie…

Niestety dopiero po kilku, a nawet kilkunastu miesiącach dołączają do nich rodziny. Celowo używam słowa „niestety”. Dlaczego? Zacytuję tu pewną mamę, która właściwie w jednym zdaniu opisała historię emigracji swojej rodziny do Wielkiej Brytanii: „Na dźwięk telefonu mój półtora roczny synek, który nigdy nie widział swojego ojca mówił – Tata?"

Jako pedagog i metodyk oraz, co nie jest tu bez znaczenia, ojciec dwójki dzieci jestem bardzo czuły na tego typu historie, a niestety słyszę je coraz częściej. Co mnie natomiast najbardziej porusza to ewentualne konsekwencje takiego stanu rzeczy.

Z własnego doświadczenia wiem, iż ciężko jest poradzić sobie z taką sytuacją – brak bezpośredniego kontaktu z własnym dzieckiem, a co za tym idzie przeświadczenie, że nie mamy wpływu na jego życie i wychowanie. Strach przed tym, że nasze dziecko o nas zapomni, że nie będzie pamiętało, jak wygląda jego własny ojciec. I kim tak naprawdę jest jego ojciec - głosem w słuchawce telefonu? Kimś kto od czasu do czasu przysyła prezenty?

Tagi: nasze dzieci

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: