Gdzie to „R”?

Oprócz tego, jeśli „r” się pojawia to jest ono zupełnie innej jakości niż polskie „r”. W języku polskim „r” wibruje, w angielskim nie. Dziecko, które ma problem z wymówieniem polskiego „r” może wybierać jego omijanie. Ponadto może nawet zastępować wyrazy z polskim „r” angielskimi, bo to będzie łatwiejsze. Rodzice powinni być zatem czujni, bo dziecko może odmawiać próbowania wymawiania polskiego „r”, gdyż nie ma takiej potrzeby w języku angielskim.

Co robić w takiej sytuacji? Najlepiej obserwować dziecko. Warto sprawdzać, czy rzeczywiście ma on z „r” problem, czy po prostu z wygody unika jego wymawiania. Jeśli tak jest to należy pilnować by dziecko mówiąc po polsku nie wtrącało angielskich słówek. Należy zachęcać poprzez zabawę do prób wymówienia polskiego „r”. Można bawić się w odgłosy zwierząt, sprzętów domowych, naśladować je. Jeśli będziemy naciskać i karcić dziecko, wtedy ono na pewno zniechęci się do podejmowania jakichkolwiek prób pracy nad swoim „r” i szybko „ucieknie w angielski”.

Nie łudźmy się, że pomoże nam angielski logopeda. Tak jak to było w przypadku Marioli, nie pomoże. Z prostej przyczyny. Nie zna on specyfiki języka polskiego i z pewnością usłyszymy od niego, że brak „r” to żaden problem, bo w angielskim go po prostu nie ma.

Sprawa jest dosyć złożona, bo polski logopeda który z kolei nie zna systemu dźwięków języka angielskiego nie będzie w stanie znaleźć przyczyny późniejszego niż zwykle pojawienia się dźwięku „r”.

Ważne jest zatem, by szukać pomocy u specjalisty, który orientuje się w obydwu językach. Najważniejsze jednak jest byśmy jako rodzice, zachęcali dzieci do eksperymentowania z językiem, wspomagali je i prowadzili tak, by miały możliwość w przyszłości posługiwać się płynnie zarówno polskim jak i angielskim.


Magdalena Kaniewska
Fonetyk języka polskiego i angielskiego w Poradni Polskiej „Nasza Rodzina”