Pokolenie nic

Zniechęceni, pozbawieni praw, bierni, postrzegani jako nieudacznicy, jako problem, który trzeba rozwiązać, wyzbyci indywidualizmu, zaszufladkowani pod etykietką „Neet”.

Dla wielu „Neet” stał się w Szkocji synonimem do „ned”, co w szkockim slangu znaczy chuligan. Tymczasem nazwa pochodzi od akronimu (pierwszych liter) „kategorii” młodzieży, która została utworzona w dokumencie opublikowanym przed siedmiu laty przez Departament Edukacji i Kształcenia Zawodowego: “Not in Education, Employment or Training" (poza edukacją, zatrudnieniem i praktyką).

W Szkocji do tej kategorii zalicza się około 15 tys. młodych ludzi. Proporcjonalnie do ilości mieszkańców jest to największa liczba spośród innych części Wielkiej Brytanii. Prawie 14 % młodzieży jest zaliczanych do „Neet”. W samym Glasgow, jeden na pięciu młodych ludzi to „Neet”. Przestępczość wśród tych ludzi jest 20 razy większa niż u innych obywateli a przypadki nieletnich matek 22 razy częstsze niż w innych grupach społecznych.

System pomocy społecznej jest zobowiązany nieść pomoc temu „pokoleniu nic” i niesie, oferując im wiele opcji benefitów, ale też i szanse zawodowe i szkolenia. Państwo szkockie chce odzyskać swe „zagubione pokolenie”. Okazuje się, że warto gdyż koszty wynikające z ich aspołecznych postaw są ogromne.
Oto kilka liczb:

Każdego roku, pokolenie młodych i bezrobotnych ludzi kosztuje Szkocję co najmniej 1.7 biliona funtów, z czego:

• Braki w edukacji u około 35 tys. młodych Szkotów bez kwalifikacji powoduje dla państwa stratę dochodową wysokości 1.2 biliona funtów rocznie.
• Straty z tytułu produktywności to 312 milionów funtów.
• 104 miliony funtów wypłacone rocznie jako tzw. Jobseeker's Allowance (dodatek dla szukających pracy bezrobotnych)
• 92 miliony funtów to koszty przestępczości nieletnich

Jak wytłumaczyć więc zjawisko ponad 6 tys. nie zapełnionych miejsc pracy w Glasgow w roku 2006 w branży hotelarskiej i turystycznej przy ponad 100 tys. bezrobotnych w wieku produkcyjnym? Drastyczne ograniczenie przemysłu ciężkiego w Szkocji spowodowało zmniejszenie zapotrzebowania na robotników i fachowców. Dla wielu Szkotów, których ojcowie pracowali jako wykwalifikowani pracownicy fizyczni, praca w hotelu jest nie do zaakceptowania. To po prostu nie jest praca.

Profesor Andrew Skinner, Główny Inspektor Pomocy Społecznej dla Szkocji, twierdzi, że deprymująca nazwa „Neet” krzywdzi tych młodych i zagubionych ludzi, do których się odnosi. Stała się ona bowiem deprecjonującą etykietką dla szerokiej grupy osób o bardzo zróżnicowanych problemach. Okazuje się jednak, że sama nazwa, która funkcjonuje od kilku lat jest i tak jedynie zastępstwem poprzedniej nazwy „Yopper”, pochodzącej od skrótu Youth Opportunities Programme (Program Szans dla Młodzieży), która tą samą grupę społeczną opisywała w latach 80tych, za czasów Margaret Thatcher.

Niezależnie od nazewnictwa, problem istnieje a Szkocja zdaje się nie mieć za bardzo pomysłu na naprawę stanu rzeczy. Gro młodych jest nadal bardzo zagubionych i niespełnionych a reszta społeczeństwa nauczyła się żyć w nieustannym strachu przed nimi.

lampART, Scotland.pl