"Wioska Zergów"

Otworzyłem ją i wszystko się rozjaśniło a ja znalazłem się na łące. Skakało na niej wiele śmiesznych stworków. Niespodziewanie przede mnie wyskoczył potwór. Zemdlałem, bo myślałem, że to już koniec. Gdy się ocknąłem okazało się jednak, że potwory są przyjazne i mieszkają w dziwnej wiosce.

Następnie wszystkie zebrały się w grupę, a ja poszedłem za nimi. Jak się okazało szli do swego przywódcy – Czerwonego Kapturka. Czerwony Kapturek, który okazał się być sympatyczny, opowiedział mi nieco więcej o tych dziwnych stworach. Nazywał je Zergami.

Nagle nasza rozmowa została przerwana, bo Kapturek musiał ogłosić alarm, gdyż akurat właśnie na ten dzień przypadał atak szarańczy, która naciera na baśniową krainę raz na 100 lat. Obgryza ona całe drzewa, na których rosną owoce, które są tu jedynym pokarmem.

Należało więc podjąć jakieś kroki. Kapturek przywołał Wilka i dał mu koszyk z listem do królowej, która jak okazało się była babcia Kapturka. Królowa zwołała wszystkie baśniowe postacie, od krasnali zacząwszy a na ołowianych żołnierzykach skończywszy.

Mieliśmy zbierać plony i jednocześnie odpierać atak szarańczy. Wtedy Czerwony Kapturek opowiedział mi baśń o broni strzelającej gęstym miodem. Nagle ujrzałem ją w moich rękach! Królowa Śniegu otoczyła zbieraczy plonów lodową ,,tarczą’’. Udało nam się! Szarańcza odleciała. Znów zapanuje spokój na 100 lat.

Nadszedł czas pożegnania, i nagle zobaczyłem swojego chomika. Wziąłem go do rąk, ale nawet nie zdążyłem wrócić do szafy a zadzwonił budzik. Wstałem. Tylko wciąż nie wiem skąd wziął się posmak miodu w moich ustach.

Nagle znów coś zauważyłem. Uciekł mi chomik…

Tomek Piotrowski, lat 11

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: