„Hondecja – kraina Tęczowego Smoka”

– Panienki, ubierajcie liny zabezpieczające i do góry. Sio! Mamy mało czasu, a musimy odnaleźć jeszcze Calineczkę. Do roboty!
– Hola, hola! Chwileczkę! Ja to zrobię! – krzyknął Wilk – Już od dawna mam fioła na punkcie Kapturka i nie pozwolę, aby potwory zjadły moją ukochaną. Prędzej to ja je zjem - upierał się Wilk.
– Co Ty gadasz? Przecież jesteś wegetarianinem?
– Jestem taki od czasu, gdy dowiedziałem się, że ona nie je mięsa. Trudno, jakoś przełknę te bestie.

I tak oto Wilk rozprawił się z owłosionymi pająkami, uwalniając Kapturka.

– Mój Ty bohaterze, jestem Twoja na wieki - piszczała szczęśliwa narzeczona -Cmok,cmok!!!
– Dosyć tych czułości, ratujmy teraz moją ukochaną – prosił Tomcio Paluch.

Szybciutko obmyślili plan działania i zabrali się do poszukiwań Calineczki. Granicę dwóch krain Hondecji wyznaczały dwie stare, olbrzymie wierzby. Odważni przyjaciele z niepokojem weszli na terytorium złego smoka Krwawego Filemona. Krajobraz Krwawej Doliny wyglądał jak po wybuchu wulkanu. Wokół unosiły się ciężkie mgły. Oprócz kruków i złego władcy nie mieszkała tam żadna żywa istota. Dzielni bohaterowie ruszyli w stronę zamku, który też nie wyglądał przyjaźnie. Po długiej i męczącej wędrówce Kubuś Puchatek postanowił wzmocnić siły „małym co nieco”, a ponieważ najbardziej bał się głodu to zawsze miał przy sobie parę baryłek miodu.

– Zapraszam koledzy i koleżanki. Pora coś zjeść. Mam pyszny i bardzo pachnący
miodek - zaproponował Puchatek.

I tak się stało. Wszyscy usiedli i z apetytem zajadali się miodkiem. Pochwałą, mlaskaniu i
oblizywaniu nie było końca, aż do...

– Co to ? Słyszycie to co ja ! Coś się zbliża- krzyknął szeryf Paluch.
– O rany. To Krwawy Filemon - wyszeptały chórem przerażone Świnki.

Faktycznie to zapach miodu przywiódł okrutnego smoka, który nigdy wcześniej nie czuł tak słodkiej woni.

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: