Brytyjczyku, poznaj samego siebie

 

Sprawą tą zajął się ośrodek badań Civitas, który zebrał dostępne dane dotyczące imigrantów w Wielkiej Brytanii i przeprowadził analizy dotyczące wpływu tak wielkich mas ludzkich na brytyjskie społeczeństwo. Profesor David Conway, autor raportu, stwierdza zdecydowanie – Brytyjczycy przestali już być narodem, nie można mówić o czymś takim, jak naród brytyjski.

Winą za taki stan rzeczy obciąża ustępującego premiera i jego gabinet. To on dopuścił do sytuacji, w której rodowici Brytyjczycy decydują się coraz częściej na wyjazd za granicę, natomiast do kraju nad Tamizą napływają kolejne fale imigrantów, poszukujących tutaj lepszego życia i przede wszystkim dogodniejszych warunków materialnych. Podczas gdy 50 lat temu mniejszości etniczne stanowiły zaledwie 1% ludności, obecnie jest to niemal 15%. Conway dowodzi, że nie jest to bynajmniej zjawisko w Wielkiej Brytanii naturalne, jak dowodzą niektórzy, a znane z historii fale przybyszów (Normanów w XI wieku, hugenotów w czasie reformacji czy Żydów) nigdy nie przekraczały 1% ogółu ówczesnej ludności. Tymczasem proces jest postępujący – w szkołach ponadpodstawowych dzieci z mniejszości etnicznych to już niemal 1/5 wszystkich uczniów. W Londynie 50% dzieci przychodzących na świat ma matki cudzoziemki.

Rozpad
Raport Conwaya został opublikowany wkrótce po innej alarmującej informacji. Okazuje się, że w Wielkiej Brytanii dochodzi obecnie do głębokiego rozpadu lokalnych społeczności – a więc siły, która w znacznym stopniu jest odpowiedzialna za spajanie całego społeczeństwa. Aż 70% przebadanych osób stwierdziło, że nie ma żadnego związku z grupami i stowarzyszeniami występującymi w jego okolicy (w przypadku studentów liczba ta była jeszcze bardziej przerażająca – aż 90%). Organizacje, które tradycyjnie skupiały Brytyjczyków, obecnie muszą walczyć o pojedynczych nowych członków. I często jest to równoznaczne z walką o przetrwanie. Zgodnie z danymi organizacji chrześcijańskich, w nabożeństwach wszystkich odłamów i kościołów uczestniczy zaledwie 7% mieszkańców Wysp. Bardzo wymowny jest też fakt, że Partia Pracy i torysi w latach 50. miały około dziesięciu razy więcej członków niż obecnie. I chociaż na tle tych statystyk stosunkowo dobrze wypada Londyn, naprawdę nie napawają one otuchą.

Pytania
Te dwie informacje – o końcu narodu brytyjskiego i rozpadzie lokalnych wspólnot – mogą w pierwszej chwili zdziwić. Jednak wypadałoby się zastanowić – czy naród brytyjski rzeczywiście kiedykolwiek istniał? Przecież Wielką Brytanię od dawien dawna zamieszkiwały przynajmniej trzy narody (Anglicy, Szkoci i Walijczycy), które stosunkowo niewiele miały ze sobą wspólnego. Różnice między nimi wyraźne są wciąż do dnia dzisiejszego. Jak więc mówić o narodzie brytyjskim? Jaki to twór? Czy to rzeczywistość, czy tylko hasło, którym manipuluje się często, by przesłonić pustkę i kryzys, które tak naprawdę toczą ten kraj? Co wyróżnia Brytyjczyka na tle innych ludzi?