W krajach rozwiniętych wskaźniki są wyższe, ale nawet w krajach ubogich telewizor to często artykuł pierwszej potrzeby.
Oglądanie telewizji stało się rytuałem, koncentrującym większość uwagi. Telewizja często osłabia też międzyludzkie więzi. Może powodować wyobcowanie. Pełni rolę kompensacyjną – zastępuje naturalne formy komunikacji, rozrywki. W świecie zdominowanym przez telewizję, żyjemy telewizją, namiastką realnego życia.
Prymitywny deprawator
Dane statystyczne wskazują na niepokojące zjawisko. Na stresy i nudę mamy często jedno lekarstwo – włączamy telewizor. Szukamy zapomnienia, zagłuszamy na chwilę negatywne emocje, wypoczywamy. Czy aby na pewno?
Kontakt z telewizją zaczyna się już od dzieciństwa. Maluchy, oglądając programy, wchodzą w zakres oddziaływania Świata zewnętrznego i doświadczeń, na które nie są przygotowane i które nie są im potrzebne. Telewizja stała się wychowawcą, niebezpiecznym, bo niełatwym do kontroli.
„Telewizja może szkodzić życiu rodzinnemu: przez propagowanie fałszywych wartości i wzorów postępowania, przez rozpowszechnianie pornografii i obrazów brutalnej przemocy; przez wpajanie moralnego relatywizmu i religijnego sceptycyzmu; przez przedstawianie bieżących wydarzeń i problemów w sposób celowo wypaczony; przez agresywną reklamę, odwołującą się do najniższych instynktów; wreszcie przez zachwalanie fałszywych wizji życia, które sprzeciwiają się zasadzie wzajemnego szacunku oraz utrudniają ustanowienie sprawiedliwości i pokoju” – pisał Jan Paweł II w orędziu na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu w 1994 r.
Długotrwałe oglądanie telewizji może także mieć ujemny wpływ na zdrowie: powodować choroby oczu, bóle głowy i kręgosłupa. A także zmiany w psychice: uzależnienie, kompleksy, nadpobudliwość, agresje, depresje. Regularnie oglądający straszne programy mają często irracjonalne stany lękowe.
U dzieci takie wizje wywołać mogą silne przeżycia emocjonalne. Te, które spędzają przed telewizorem ponad 3 godziny dziennie mają większe problemy z uzasadnianiem pojęć moralnych oraz słabiej dostrzegają potrzeby innych. Oglądanie przemocy przez dzieci, często pozbawione selekcji i bez kontroli rodziców, gdy niewiele jest innych wzorców, może prowadzić też do wzrostu agresywnych zachowań. A przeciętny sześcioklasista jest świadkiem około 8 tys. filmowych morderstw rocznie...
Skomercjalizowany
niszczyciel wyobraźni
Telewizja zastępuje też naturalne formy zdobywania wiedzy. Pozbawia potrzeby tworzenia wyobrażeń, sprzyja lenistwu umysłowemu. Z australijskiego internetowego badania pamięci National Memory Test wynika np., że osoby oglądające TV ponad godzinę dziennie gorzej radzą sobie w zadaniach związanych z pamięcią.
Bądź pierwszą osobą, komentującą ten artykuł.
