Więcej Światła

 

Warte podkreślenia jest to, że tak wiele osób przyszło na ten spektakl. Okazuje się, że oprócz pracy, doskonalenia swoich umiejętności, rozwoju kariery i rzeki Euro – Polacy w Irlandii spragnieni są obcowania ze sztuką.

Także z polskim słowem i teatrem. Cieszył widok nerwowego i pośpiesznego dostawiania krzeseł na widowni przez technicznych teatru. Cieszył tłum w foyer i dyskusje tu po spektaklu.

To dowody na to, że stale zwiększająca się liczba polskich imigrantów w Irlandii oczekuje więcej, gdy mowa o ofercie kulturalnej.
Monodram „Więcej Światła” to studium miłości, tęsknoty i zagubienia na imigracyjnej mapie młodych Polek i Polaków. Rolę „róży wiatrów” pełnią – Euro, marzenia, spełnienie i – niestety – gorycz.

Natalia Kostrzewa wcieliła się w rolę młodej, bo niespełna 16 – letniej dziewczyny, która przyjeżdża do Dublina („nowej ziemi obiecanej” dla Polaków), aby odnaleźć ojca i zdobyć jakąkolwiek pracę. Trafia do sklepu z butami. Półki, lady sklepowe i kartonowe pudła i pudełeczka to jej nowe życie. Ta przestrzeń, z pozoru szara i zwykła, powoli staje się miejscem wspomnień i kontemplacji bohaterki. Wspomnienia młodej dziewczyny? – ktoś może się zaśmiać, ba!, nawet oburzyć. Bo co Ona może wspominać?

A jednak wspomina. Wspomina młodość, która skończyła się na dublińskim lotnisku, ponieważ „byt określił jej świadomość”. Wspomina też ojca, tatę, którego pamięta jako mała i pełna nadziei i radości dziewczynka. Mimo, że ojciec też mieszka i pracuje w Dublinie, niestety nie widzi go zbyt często. Praca, praca, praca ponad wszystko i … Euro… Cóż więc pozostaje? Marzenia i krótkie, czasem nerwowe rachunki sumienia. Nerwowe, bo pospieszne, pomiędzy jednym klientem a drugim, rozkrzyczanym i rozpieszczonym bachorem a pokazującą wyższość (czasami (!) – na szczęście tylko) ludnością miejscową.
Dlatego marzy, marzy coraz bardziej. Z marzeń wyłania się obsesyjny obrazek szczęścia i miłości. Niewiele. Tak może się wydawać, ale zapytaj sam siebie Czytelniku, Czytelniczko tych słów, czy Ty jesteś tu w pełni szczęśliwy / szczęśliwa. Nieprzespana noc, ból tęsknoty i rozkrzyczany, chamski szef, który wysyła Cię co kilka godzin … do Polski (oczywiście, jeśli Ci się nie podoba…). I do prezydenta, który wykształcił nas za darmo (czy – choć to nie stylistyczne, ale trafne wyrażenie: „po darmo…”).

Świetna gra Natalii Kostrzewy – zobaczycie, że będzie gwiazdą teatralną i filmową pierwszej wielkości, dobry tekst i muzyka. Wszystko zmieszane ze sobą w dobrych proporcjach.
Warto dodać, że specjalnie na premierę „Więcej Światła” przyleciał z Warszawy reżyser spektaklu – Jerzy Lach. Reakcje widzów zaskoczyły samą Natalię. Posypały się pierwsze, na razie nieśmiałe propozycje zaprezentowania sztuki w Cork i Limerick. Nas, redakcję Wyspy, cieszy to po stokroć. Wierzymy w Natalię, wierzymy w młodość i teatr – cytując słowa Grzegorza Turnaua z albumu „Naprawdę nie dzieje się nic”.

Tomasz Wybranowski, Wyspa