Virtualny hip-hop squad

 

Z DJ Urbanem i Sebem spotykam się na komunalnym osiedlu kilkunastopiętrowych bloków na Battersea.
- Z blokowiska do blokowiska – śmieje się Urban. Urban to jego nazwisko i ksywka jednocześnie. Tak naprawdę ma na imię Adrian, ale nie chce, żeby tak go nazywać.
- W Polsce też słyszysz o raperach, że Onar albo PeZet. A imiona kiedyś słyszałeś? – pyta retorycznie.
Już po chwili w jego pokoju i studiu nagraniowym zarazem rozpoczyna się „melanżyk”. Chłopaki zapuszczają swoją muzę, z rąk do rąk krąży skręt i piwko.

Na ekranie komputera Junior Babillon, czyli Albert, trzeci członek zespołu. Mimo że w Białymstoku, dzięki połączeniu internetowemu „Skąpe” uczestniczy w imprezce jakby był w Londynie. Widzi nas dzięki internetowej kamerce, a słyszy dzięki studyjnemu mikrofonowi, który zwisa nad naszymi głowami.

Historia trzech typów

- Seba poznałem, bo mieszkamy tutaj drzwi w drzwi. Nasze spotkanie to ewenement – śmieją się. - A Junior to jego ziomek z Białegostoku. Nigdy nie widzieliśmy się na żywo – mówi Urban.
- Nigdy nie spaliliśmy razem „dżoja” – grzmi z głośników Junior.
- Kiedy Seba wyjechał do Londynu złapałem straszny dół – wyznaje. – Myślałem, że to już nasz koniec, że wszystko się zawali – wspomina.
Na początku Seba nie miał dostępu do Internetu, więc Junior wysyłał mu pocztą płyty CD z nagranymi przez siebie „stanowiskami instrumentalnymi”, czyli podkładami muzycznymi skomponowanymi na podstawie sampli z amerykańskiego rapu. Bo Junior jest „producentem”, czyli tworzy muzykę. Za pomocą komputera miksuje ze sobą rytm, który wygrywa na bit-maszynie, sample, czyli krótkie fragmenty wycięte z innych utworów muzycznych i własne kompozycje, które gra na keybordzie, czyli syntezatorze muzycznym.

- Potem Seba dzwonił w sobotę lub niedzielę i nawijał mi przez telefon teksty do tej muzyki – opowiada. Czasem, żeby zademonstrować coś najświeższego, Junior przykładał słuchawkę telefonu do głośników w swoim pokoju.
Potem, już u Urbana, który ma Internet, w czasie jednej z wirtualnych biesiad Junior zaczął puszczać swoje produkcje. Seba zaczął do nich nawijać, Urban skreczować na swoich gramofonach.
- Przesyłaliśmy sobie sygnały, jak zwierzęta – komentuje Urban. Tak zawiązała się ich formacja – „The Cartel”.
- Na początku myślałem, że to nie wyjdzie. No bo jak, tak na odległość? – przyznaje Urban. – Ale zrozumieliśmy się przez muzykę – podkreśla.
Dziś nie ma dnia, żeby nie wysyłali sobie przez Internet kawałków.