Pracujesz? Biedujesz

Dla większości Polaków ta kwota wydaje się nieosiągalna Jednak stołeczni urzędnicy twierdzą, że gdy pracujesz za mniej, jesteś zwykłym biedakiem. Jeden na siedmiu pracowników zatrudnionych na pełnym etacie w Londynie zarabia tak mało, że grozi mu bieda.

Spośród osób pracujących w stolicy na część etatu, aż połowa żyje poniżej granicy ubóstwa – uważają służby podległe burmistrzowi w swoim corocznym raporcie o kosztach życia w stolicy Wielkiej Brytanii, jednym z najdroższych miast na świecie.

Polska rzeczywistość

Jak bardzo dotyczy to Polaków zatrudnionych w Londynie? Z najnowszego raportu londyńskiego samorządu się tego nie dowiemy, ale można się domyślać, że dotyka to większości z nas, zatrudnionych za minimalną stawkę godzinową lub nawet poniżej minimum. - Pracuję na czarno – mówi wprost Andrzej, czeladnik zatrudniony w piekarni na południu Londynu. – Szef płaci mi pięć funtów na godzinę, na rękę, za sześć dni w tygodniu, więc ani myślę o samozatrudnieniu, płaceniu podatków czy czymś takim.

Przyjechałem miesiąc temu, więc na początek nie oczekuję żadnych kokosów. Tu się trzeba najpierw zahaczyć, a potem myśleć o zmianie. Przykład tego Polaka jest znamienny. Musi się utrzymać dostając 240 funtów tygodniowo, płacąc 60 za jednoosobowy pokój w dzielnicy Perivale, około 30 za transport do i z pracy, jedzenie i inne konieczne produkty.

- Na razie jest ciężko, bo musiałem zapłacić depozyt i czynsz z góry za tydzień, więc żyję z dnia na dzień – dodaje polski czeladnik.

– Ale jak wyjdę na prostą, to zaoszczędzę jakieś sto funtów w tygodniu. Mało? A ile bym zaoszczędził w Polsce? Nic, zero... – dodaje. Są jednak Polacy, którzy o takiej sytuacji mogą tylko pomarzyć. To ci, którzy czepiają się prac dorywczych, są wyzyskiwani przez pracodawców albo zwyczajnie oszukiwani. - Pracuję dla Polaków – opowiada jeden z nich. - To co oni wyprawiają z ludźmi, w głowie się nie mieści. Codziennie podjeżdżają pod ścianę płaczu i biorą ludzi. Mówią, że jeden dzień jest za darmo, więc za niego nie płacą i twierdzą, że to dzień próby... Wieczorem mówią, że zadzwonią.

Nazajutrz biorą nowych i tak cały miesiąc nie muszą płacić ubezpieczenia ani nic takiego. Jak się uda zaczepić, na początku mówią, że firma jest legalna, że pracuje się od 8 do 17. Ja tak naprawdę nigdy tak krótko nie pracowałem, przeważnie byłem do około 19, a zdarzało się, że do 22. W przypadku takiej pracy trudno utrzymać się na powierzchni. W skrajnych przypadkach wpada się w długi, traci mieszkanie i ląduje na ulicy.