Niewolnictwo wczoraj i dzisiaj

Rozwi±za³ j± dopiero dokument z 1833 r. – „Emancipation Act”, który definitywnie zakoñczy³ sprawê niewolnictwa w brytyjskich koloniach.
Mimo to niewolnicy, zanim odzyskali pe³n± wolno¶æ, w dalszym ci±gu, jeszcze przez sze¶æ lat, musieli s³u¿yæ swym panom, a w³a¶ciciele niewolników na Karaibach otrzymali 20 milionów funtów, jako rekompensatê za to, ¿e stracili tani± si³ê robocz±, co stanowi³o w ówczesnym czasie 40% bud¿etu brytyjskiego.

Jak powiedzia³ Andrew Winter z Lifeline Expedition, chrze¶cijañskiej organizacji, która stawia sobie za cel gojenie ran zwi±zanych z handlem niewolnikami, „niewolnictwo to blizna na naszym narodzie, której jeszcze nie uleczyli¶my”.

W celu zwrócenia uwagi opinii publicznej na ten problem, zorganizowano 400-kilometrowy marsz, w którym idzie, skutych ³añcuchami, ponad 30 dzia³aczy chrze¶cijañskich. Trzytygodniowa trasa prowadzi z Hull, le¿±cego w pó³nocno-wschodniej Anglii, do Londynu. Wybrano Hull, bo tam urodzi³ siê William Wilberforce. Na jednym z odcinków do marszu do³±czy wicepremier John Prescott. Uczestnicy marszu 24 marca do³±czyli do manifestacji, któr± na ulicach stolicy poprowadz± dwaj dostojnicy Ko¶cio³a anglikañskiego: Rowan Williams, Arcybiskup Canterbury i John Sentamu, Arcybiskup z Yorku. Jak o¶wiadczy³ A. Winter „chcemy przede wszystkim zmusiæ Wielk± Brytaniê, Europê i wszystkie kraje, które praktykowa³y handel niewolnikami, aby poprosi³y o przebaczenie”.

Wielka Brytania winna prosiæ o przebaczenie nie tylko Afrykañczyków, ale i tych wszystkich, którzy do tej pory pozostaj± w „ukrytych” formach niewolnictwa, o czym pisze Anti-Slavery International i uniwersytet Hull w raporcie wydanym z okazji 200-lecia zakazu handlu niewolnikami w tym kraju.

Jak podaje raport, wiêkszo¶æ ofiar ukrytego niewolnictwa na Wyspach to imigranci, którzy z wielu powodów s± najbardziej nara¿eni na wyzysk. Przyje¿d¿aj±c do tego kraju najczêÊciej nie maj± dobrze opanowanego jêzyka, nie znaj± w wystarczaj±cym stopniu swoich praw i nie maj± pieniêdzy. Autorzy raportu podkre¶laj±, ¿e nie rzadkie s± przypadki odbierania imigrantom dowodów to¿samo¶ci i wykorzystywania ich.

Wed³ug raportu, ofiary ukrytego niewolnictwa pochodz± g³ównie z Europy ¦rodkowo-Wschodniej, Afryki, Azji i Ameryki Po³udniowej. Najczê¶ciej pracuj± w rolnictwie, budownictwie, s³u¿bie zdrowia, hotelarstwie i bran¿y pornograficznej.
Ostatnio Anti-Slavery International, Amnesty International, Unicef UK i organizacja charytatywna Eaves zaapelowa³y do rz±du brytyjskiego o podjêcie dzia³añ w celu zagwarantowania ochrony wszystkim ofiarom „ukrytego” niewolnictwa, którego ofiarami s± te¿ tysi±ce kobiet i dzieci.

Danuta Mytko, Gazeta Niedzielna