Dzień Św. Patryka w Londynie

Symbolem Irlandii jest zaś trójlistna koniczynka zwana ‘shamrock’, za której pomocą  Św. Patryk tłumaczył Irlandczykom tajemnicę Trójcy przenajświętszej. Obecnie, przez kilka marcowych dni, Londyn kusi  zielenią i złocistym pomarańczem – wiosennymi kolorami irlandzkiej flagi. To znak, że trwają tu, łączące się nieomal z początkiem kalendarzowej wiosny, obchody wielkiego Święta Zielonej Wyspy – dnia Św. Patryka. Z tej okazji mają tu miejsce m.in.: doroczna parada i festiwal, w których wezmą udział przedstawiciele irlandzkich wspólnot lokalnych. Odbędą się też koncerty zespołów muzycznych i pokazy teatralne, degustacje czy warsztaty celtyckiego tańca ‘ceili’, wnosząc do stolicy Wielkiej Brytanii, radosnego ducha Zielonej Wyspy.

Apostoł druidów
Historia jego życia mogłaby stać się osnową fascynującej powieści przygodowej. Nic też dziwnego, że jego postać otaczają liczne legendy. Sam Święty opisywał siebie jako „najbardziej pokornego ze sług, Śpiewającego nieustannie pieśń dziękczynną na cześć swojego Stwórcy, za to, że wybrał go jako narzędzie niosące Dobrą Nowinę, by ci, którzy czcili bożki, stali się ludem Bożym”.
 
Działo  się to w IV w. W brytyjskiej miejscowości Tabernia, która wówczas należała do Cesarstwa Rzymskiego, w rodzinie cesarskiego urzędnika  Kalpurniusza, przyszedł na Świat chłopiec. Ochrzczony jako dziecko, nie otrzymał jednakże chrześcijańskiego wychowania. Gdy miał szesnaście lat, porwali go piraci z Irlandii i sprzedali do niewoli. Przez sześć lat pracował jako pasterz. Nauczył się języka, poznał tradycje i ludzi. Zielona Wyspa zachwyciła go. Chciał coŚ zrobić dla jej mieszkańców. Uciekł z niewoli i udał się do szkół misyjnych we Francji.

 
Po Śmierci Św. Palladiusza, biskupa, który na polecenie papieża Celestyna, przyniósł Irlandii chrześcijaństwo, wysłano tam, wyświęconego w 432 r. na biskupa Patryka. Apostołował na północy i zachodzie kraju. Nawrócił wodzów plemion wraz z ich rodzinami i ludem w miejscu, które na pamiątkę tego wydarzenia otrzymało nazwę„Holy Wells”. Legenda mówi, że na Świętym wzgórzu Tara spotkał się z druidami i zniszczył ich pogański kult. Tworzył wspólnoty mnichów, ich opatów wyświęcał na biskupów. W 444 r. założył stolicę biskupią w Armagh. Ostatni okres swojego życia spędził w jednej ze wspólnot zakonnych.
 
Zmarł prawdopodobnie 17 marca 461 r. w miejscowości Saul, Downpatrick. Według innego przekazu Święty zakończył swój ziemski żywot w angielskim Glastonbury, i tam został pochowany, czego dowodem miałaby być istniejąca tam kaplica.
Św. Patryk pozostawił dwa dzieła: duchową autobiografię„Confessio” i “Epistola”. Uważano go za patrona górników, kowali, bednarzy, fryzjerów i ... trzody. Przedstawiano jako biskupa, z ręką podniesioną do błogosławieństwa, z wężem u stóp, gdyż według legendy laską (mocą Chrystusa) wypędził węże (pogaństwo) z Irlandii. święty trzyma trójlistną koniczynę, obok niego wybucha ogień czyśćca i piekła  - według legendy, aby pobudzić do pokuty, Patryk zrobił laską otwór w ziemi w miejscowości Lough Derg. Kult Św. Patryka rozwijał się początkowo w Irlandii i we Francji, ale opuszczający swój kraj Irlandczycy, rozpowszechnili go na cały Świat.