To już jest koniec

A tak miało być pięknie... Do dzisiaj wspominają scenę z lotniska. Ruch, ścisk, bagaże, wycie samolotów, zapłakani rodzice i oni. Przerażeni, niepewni lecz z nadzieją spoglądają w przyszłość. Przed nimi wielka niewiadoma w obcym kraju. Trzymając się za ręce dodają pocieszają się. Damy sobie radę, nie zginiemy, mamy siebie, a to jest najważniejsze. Dziś, po kilkunastu miesiącach, tamte wydarzenia wydają się wręcz nierealne. Czy w ogóle miały miejsce? Mówią: ,,on to tylko pije piwo i siedzi przed komputerem’’. ,,Z nią da się porozmawiać jedynie o kasie i kosmetykach’’. Wszystko runęło, choć przecież niczego im nie brakuje. Mają pracę i ustabilizowane życie. Oddali długi zaciągnięte w kraju i wydawałoby się, że dopiero teraz zacznie się sielanka. I może się zacznie... ale dla każdego z nich... osobno.

Emigracja to wielka próba i zagrożenie dla każdego związku, twierdzą zgodnie psycholodzy. To sytuacja kryzysowa, sytuacja stresowa, gdyż znaleźliśmy się w nowym otoczeniu i trzeba wszystkiego uczyć się od nowa. Może to mieć cementujący wpływ na początku, gdy nie czujemy się zbyt pewnie w nowej rzeczywistości ale im więcej w tym czasie kompromisów tym mocniejszy później konflikt - na zasadzie wahadła.

Różnice potrzeb
Potrzeby ma każdy, a w podstawowej fazie są one identyczne dla wszystkich ludzi. Wielkich i maluczkich tego świata, najbogatszych i nędzarzy, mędrców i głupców łączą takie rzeczy jak fizjologia i potrzeba bezpieczeństwa. Poszukiwania pracy czy mieszkania to w zasadzie dążenie do zaspokojenia najbardziej podstawowych potrzeb codziennej egzystencji. Nieporozumienia pomiędzy ludźmi zaczynają się właśnie po ich zaspokojeniu. To jedna z podstawowych i najważniejszych przyczyn ostrych kryzysów związków na emigracji. Gdy już mamy mieszkanie i stałą pracę zaczynamy szukać sposobów spędzania wolnego czasu. Specyfika mieszkania poza krajem powoduje, że zarówno poszukiwanie jak i samo zagospodarowanie wolnego czasu jest uzależnione od tego jak szybko dopasowujemy się do otaczającej nas rzeczywistości, jak szybko uczymy się języka itp.

Wyobraźmy sobie, że on (czy ona) w nowych warunkach jest bardziej przebojowy, szybciej się dostosowuje, łatwiej uczy angielskiego. Nie ma już problemu z załatwieniem czegoś w urzędzie, pójściem do kina lub na angielskojęzyczny spektakl teatralny. Zdobywa nowych, niedostępnych dla swojego partnera przyjaciół, spędza z nimi coraz więcej czasu, a on, na dodatek, na wszystkich imprezach zachowuje się jak ,,głupek’’, gdyż nie rozumie ani słowa. Kryzys wisi w powietrzu i wydaje się, że nic nie jest w stanie go powstrzymać. Ta modelowa sytuacja może mieć oczywiście mnóstwo przeróżnych odcieni i wariantów, ale schemat pozostaje ten sam. Choć nie zawsze, najczęściej dotyczy to par, w których jeden z partnerów wyjechał wcześniej, by później sprowadzić drugą osobę lub rodzinę.

Tolerancja
Wielka Brytania jest oazą tolerancji. Mieszkamy tu, więc fakt ten w doniosły sposób oddziałuje także na nasze życie. Czy skwapliwie korzystamy z jej dobrodziejstw, czy tylko obserwujemy z boku efekty, to już inna sprawa. Nie trudno się nią zachłysnąć i to nie tylko młodym i niedoświadczonym. Szereg osób wyrwanych spod presji rodziny, opinii znajomych czy przyjętych kanonów polskiego życia publicznego, odkrywa w sobie skłonności, o których w kraju bałoby się nawet pomyśleć. Osobiście znam mężczyznę, który, pomimo iż w Polsce ma rodzinę, żyje w związku z młodszym od siebie o dziesięć lat Pakistańczykiem. Nie chcę w tym miejscu potępiać czy wartościować jego postępowania - chodzi o sam mechanizm. Rzuceni na ,,szerokie wody’’ często poznajmy siebie od nowa i czasami... te odkrycia bywają przerażające. Nie trzeba chyba dodawać, że to kolejne potencjalne zagrożenie dla emigrujących związków.