"Bild" o "polskich represjach i cierpieniu dzieci"

"Ucieczka i wypędzenie" w najlepszym czasie reklamowym

Film "Ucieczka i wypędzenie" pokazany zostanie w najbliższą niedzielę oraz poniedziałek w pierwszym programie telewizji publicznej ARD, w najlepszym czasie antenowym - po głównym wydaniu wieczornych wiadomości.

W materiale zatytułowanym "Cierpienie dzieci" "Bild" przytacza w środę wspomnienia poszkodowanych podczas ucieczki i przymusowego wysiedlenia Niemców.

- 21 stycznia 1945 r. weszli Rosjanie. Od razu pojawili się też Polacy i zrabowali nam nasz pozostały dobytek, jaki mieliśmy ze sobą, tak że ja i moje dzieci Edith i Helmuth pozostaliśmy tylko w koszuli i sukience.

Pomimo śniegu i mrozu, ściągnęli nam nawet buty z nóg - pisze Wanda Dijer z Pomorza Gdańskiego. - Gdy z głodu prosiliśmy o chleb, wyzywano nas od Niemców, mówiąc, że już dawno powinni byli nas zabić - wspomina Niemka.

Drastycze opisy gwałtów, pobić i zabójstw

Emeryt Friedrich Paetzold z Kurzig w Brandenburgii opisuje gwałt dokonany przez żołnierzy na 50-letniej wdowie, nie podając jednak, do jakiej armii należeli. Natomiast Lotte Nowicke z Wrocławia opowiada o czeskich represjach. Uciekających Niemców internowano w obozie w Pilźnie, zmuszając ich do pracy w fabryce Skody. Pewnej nocy Czesi zapędzili kobiety oraz dzieci do lasu i pobili wszystkich. Jedną z matek wrzucili w obecności dzieci do stawu i utopili. Mały synek Nowicke, którego trzymała na rękach, zmarł w wyniku uderzenia w głowę" - czytamy. "Bild" zamieszcza zdjęcie Lotte Nowicke z dziećmi. Podpis pod zdjęciem sugeruje, że dziecko zabili nie Czesi, lecz Polacy. Zajmujący całą stronę środowego wydania "Bilda" materiał zawiera szereg drastycznych opisów zamarzniętych dzieci.

Redakcja wybrała relacje z opublikowanych wcześniej zbiorów dokumentów i opracowań. "Bild" zaapelował także do czytelników o nadsyłanie wspomnień z tego okresu.

Zbrodnie wojenne i brutalność po obu stronach

Podczas pokazu dla prasy w połowie stycznia producentka filmu Gabriela Sperl zapewniała, że jej celem było pokazanie zarówno historycznych przyczyn ucieczki, jak i jej tragicznych skutków. "Proporcje zostały zachowane" - podkreśliła. Wyjaśniła, że poczucie winy za Holokaust uniemożliwiało Niemcom przez długi czas mówienie o innych ofiarach. "Cztery lata temu powiedziałam sobie: musisz teraz zrobić ten film, dopóki żyją ostatni świadkowie" - wyznała.

- Pokazuję, że to zaślepienie hitlerowskich dygnitarzy spowodowało, iż zgoda na ewakuację ludności cywilnej przyszła za późno - wyjaśniła. Zaznaczyła, że nie wahała się pokazać zbrodni wojennych i brutalności po obu stronach. "Nie przeciwstawiam cierpień Niemców cierpieniom innych. Nazywam jedynie rzeczy po imieniu" - powiedziała Sperl, autorka wielu historycznych filmów.

W rolę głównej bohaterki filmu, młodej arystokratki - hrabiny Leny von Mahlenberg - wcieliła się znana z filmów kryminalnych aktorka Maria Furtwaengler. (gazeta.pl)