Dla elity czy getta?

Słowa te przypomniały mi się, kiedy w ostatnim "Gońcu Polskim" przeczytałam, że szkoła polska, o której ostatnio często się mówi, ma być szkołą dla elity. Jak precyzował to Cezary Olszewski z Komitetu Organizacyjnego, szkoła ma być ośrodkiem "kształcącym przyszłe kadry polonijne, biznesmenów i polityków, którzy odegrają w tym kraju stosowną do poziomu edukacji, którą dzięki polskiej szkole zdobędą, rolę w tym społeczeństwie". Tym, czyli jakim? Brytyjskim? Po polskiej szkole? Sądząc z ech, jakie dotarły do mnie z klubu Orła Białego, Bal Polonii, z którego dochód przeznaczono na wsparcie przyszłej szkoły, do elitarnych nie należał.

Polacy bardzo lubią narzekać na angielskie jedzenie, angielskie krany i angielskie szkolnictwo. Podobno jest ono o dużo niższym poziomie od polskiego. Tylko jakoś dziwna sprawa: patrząc na listę noblistów od Brytyjczyków aż się roi, a ostatni polski Nobel naukowy odebrała Maria Skłodowska-Curie, która zresztą większą część swego życia spędziła we Francji i tam prowadziła badania. Ktoś powie: to sprawa pieniędzy. Zgoda, ale tym bardziej nie należy skromnych funduszy Ministerstwa Edukacji wydawać na polską szkołę w Londynie, która – w założeniu pomysłodawców – ma kosztować co najmniej 10 mln funtów i przynajmniej w części ma być finansowana z budżetu polskiego państwa. Potrzeby szkolnictwa w Polsce, nie mówiąc już o polskim szkolnictwie za wschodnią granicą, są ogromne i w moim przekonaniu byłoby rzeczą oburzającą wyciąganie ręki.
Warto przypomnieć, że polskie szkoły w Wielkiej Brytanii, z których ostatnią było gimnazjum dla chłopców w Fawley Court, były szkołami prywatnymi. Przestały istnieć, gdy zabrakło na nie zapotrzebowania. Pamiętam, że kierowanych patriotycznym uniesieniem kilka pań usiłowało zebrać fundusze na budowę polskiej szkoły, gdy Fawley Court zamknięto.

Coś tam zebrano, ale z powodu braku zainteresowania pieniądze zostały przekazane na jakiś cel społeczny. To dobra przestroga dla obecnych pomysłodawców. A ich zamiary są ogromne. Nie tylko chcą tworzyć polską elitę z przeznaczeniem na brytyjski rynek, ale jeszcze marzy im się, aby szkoła była "pomnikiem Polonii brytyjskiej, jednoczącym pokolenia", bo "korzystałyby z niej dzieci emigrantów, którzy przyjechali tutaj rok temu i wnuki emigrantów, którzy przyjechali tutaj po wojnie". Raczej prawnuki, bo wnuki już są dziś w większości po uniwersytetach.
Ale darujmy sobie złośliwości. Sprawa jest bowiem poważna. Zamierza się stworzyć szkołę średnią. Kogo będzie się do niej przyjmować? Dzieci po brytyjskich podstawówkach, czy uczniów, którzy przyjechali dopiero co z polski? Mówiące płynną polszczyzną, czy też (w trzecim czy czwartym pokoleniu) ledwie dukające po polsku? Jeśli elita to selekcja, jeśli dla wszystkich – to poziom wyrówna do najsłabszych, albo tych ostatnich wyrzuca się w końcu za burtę. I jaki program? Polski, czyli dublowanie szkoły przy Ambasadzie RP, czy brytyjski? Jeśli ten drugi, to po co taka szkoła?

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: