Germanizacja dzieci? Skargi Polaków w Brukseli

Sąd nad niemieckimi urzędnikami odbył się wczoraj przed europarlamentarną komisją ds. petycji w Brukseli. Mieszkający w Niemczech Polacy oskarżyli Niemców o to, że germanizują ich dzieci i odcinają od Polski i polskich rodziców.

"Urzędnicy nie pozwalają dziecku uczyć się polskiego"

- Moja córka ma teraz 13 lat. Od trzech lat nie widuję się z nią prawie wcale, urzędnicy nie pozwalają mojej córce uczyć się polskiego. A sąd zadecydował, że dziecko będzie przekazane pod opiekę dziadków Niemców - mówiła, płacząc, Lidia Joachimsen.

Wtórowała jej Beata Pokrzeptowicz-Meier. - Przez pięć lat wychowywałam dziecko sama, po tym jak mój mąż opuścił rodzinę i związał się ze swoją szefową. Ale w 2004 r. , gdy dziecko pojechało na wakacje, ojciec mi je odebrał. A w trakcie sprawy sądowej włączyli się urzędnicy, który stwierdzili, że dziecko powinno być wychowywane przez rodzica niemieckiego. Dziecko ma teraz siedem lat i nie widuje się ze mną prawie wcale. Nie jest wychowywane dwujęzycznie - opowiadała pokrzywdzona matka.

Pierwszy wyrok zakazujący wychowania dwujęzycznego

- W moim przypadku w 2000 r. niemiecki sąd wydał chyba pierwszy w historii wyrok zakazujący wychowania dwujęzycznego. I odebrał mi prawa rodzicielskie - dodał Mirosław Kraszewski.

Sprawę zbada teraz Komisja Europejska. Jej przedstawiciel obecny na wczorajszym przesłuchaniu potwierdził - nie przesądzając sprawy ostatecznie - że w tych przypadkach mogło dojść do złamania praw podstawowych UE i prawa wspólnotowego.

Według trójki Polaków całe zło tkwi w Jugendamtach, niemieckich urzędach ds. dzieci i młodzieży. Działają one w każdym powiecie, mają dbać o dobro dziecka. Interweniują, gdy dzieci mają problemy z prawem, ale też wtedy, gdy rodzice je zaniedbują czy się nad nimi znęcają. W uzasadnionych przypadkach mogą odebrać rodzicom dzieci.

Jugendamty: "złodzieje dzieci"

Jugendamty bywają też krytykowane w Niemczech za zbyt radykalne działania, np. pochopne zabieranie dzieci rodzicom. Media czasem nazywają je "złodziejami dzieci".

W petycji, jaką do komisji wysłała Pokrzeptowicz-Meier, czytamy, że to instytucje ukształtowane w czasach III Rzeszy, niepodlegające niczyjej kontroli i mające olbrzymie kompetencje - mogą w każdej chwili zabrać dziecko rodzicom imigrantom. Polka pisze też, że Jugendamty dążą do przymusowej integracji dzieci oraz ich wynaradawiania, dlatego domaga się ich likwidacji.

- To nieprawda. Na każdy przykład złego potraktowania Polaków przez Jugendamt mogę podać kilkanaście, w których urząd doskonale Polakom pomógł - oponuje Łukasz Koterba, polski konsul w Hamburgu. Jugendamty pomagają m.in. dzieciom polskich imigrantów, którzy żyją w biedzie. Pomagają też ofiarom przemocy w rodzinie i molestowania seksualnego.

- Jugendamt nie zajmuje się rodzinami, w których wszystko jest w porządku. Wkracza wtedy, gdy dochodzi np. do prób porwania dziecka za granicę lub aktów przemocy w rodzinie - mówi "Gazecie" jeden z niemieckich urzędników rządowych, który badał sprawę.

Gesine Schwan broni urzędów

Dlaczego Jugendamty uniemożliwiają dzieciom rozmowy z rodzicami po polsku? - Do takich sytuacji dochodzi bardzo rzadko, w bardzo specyficznych przypadkach, kiedy sąd orzeka, że podczas spotkań dzieci i rodzica musi być obecny pracownik Jugendamtu, tak by kontrolować przebieg rozmowy. Rozmowa musi być tak prowadzona, by wszyscy ją rozumieli. W całych Niemczech jest dosłownie kilka takich przypadków. Nikt nie wprowadził zakazu mówienia po polsku - zapewnia prof. Gesine Schwan, pełnomocnik niemieckiego rządu ds. kontaktów z Polską.

Nieoficjalnie dowiadujemy się, że Niemcy, kontrolując rozmowy, chcą zapobiec próbom wywierania nacisków na dzieci czy przygotowywaniu ucieczek z Niemiec.

Polskim dyplomatom zwykle udaje się w takich sytuacjach przekonać niemiecki urząd, by wysyłał na takie spotkania polskojęzycznych pracowników socjalnych - konsulat często proponuje swoich zaufanych ludzi. Trzy lata temu, po interwencji hamburskiego konsulatu, jednemu z rodziców pozwolono rozmawiać z córkami po polsku. Od innego Jugendamt wręcz wymaga, żeby rozmawiał z dzieckiem po polsku.

- Będziemy starać się, by w każdym z przypadków podczas rozmów dzieci z rodzicami był obecny tłumacz. To powinno załatwić sprawę - zapewnia prof. Schwan.

Konrad Niklewicz, Bruksela, Bartosz T. Wieliński, Berlin, gazeta.pl