Państwo utrzymuje więź

Aby więc Polacy zagranicą nie tracili tego jakże budującego poczucia, państwo polskie – po zniesieniu podwójnego opodatkowania rodaków pracujących na Wyspach – szuka nowych możliwości utrzymania „więzi” z obywatelami.
 
W Sejmie trwają pracę nad ustawą o opodatkowaniu zarobków uzyskiwanych zagranicą. wspomniał o tym marszałek Marek Jurek, zapytany akurat przez mnie na konferencji prasowej o nowe akty prawne dotyczące Polonii. Co prawda spodziewałem się trochę innych wieści z ulicy Wiejskiej, ale chyba byłem znów naiwny.
Ponadto marszałek poinformował, ze rząd pracuje nad „Kartą Polaka”. Co najmniej od pól roku, jak nie więcej, pracuje i pewnie popracuje jeszcze długo. Wspomniana ustawa, podejrzewam, będzie dopracowana dużo szybciej.
 
Państwo naprawdę się stara, żeby obywatel o nim nie zapomniał i kontaktował się z nim, zwłaszcza przez organy podatkowe, jak najczęściej. I aby ten kontakt był możliwie jak najbardziej odczuwalny. Zapewne w celu pozostawienia na długo wielu niezatartych wspomnień.

Tydzień temu „Dziennik” wysłał do biura prasowego Ministerstwa Finansów zapytanie w jaki sposób, od strony czysto technicznej, Polacy pracujący w Wielkiej Brytanii mają rozliczać się z Urzędami Skarbowymi za zeszły rok (bo jeszcze obowiązywało podwójne opodatkowanie). Nie każdy to wie, a co gorsza trudno uzyskać miarodajne informacje w lokalnych urzędach.
Z tym problemem zwracali się do gazety czytelnicy. Widać są jeszcze ludzie, którzy serio traktują ten obowiązek, acz chyba nie jest to większość. W każdym razie mogłoby się wydawać, że Ministerstwo powinno być zainteresowane poinformowaniem obywateli w tej kwestii.
 
Tymczasem, chwalić Boga, minął tydzień i cisza. Po co ma się obywatel dowiadywać takich rzeczy z gazety. Niech się trochę potrudzi, popyta, podzwoni, a najlepiej niech pojedzie do kraju załatwić sprawę, to przynajmniej rodzinny krajobraz sobie przypomni. A jeśli zdarzy mu się popełnić jakiś błąd w rozliczeniu, wtedy państwo dopiero dostarczy mu licznych wrażeń i wspomnień.
Rzecz jasna, wszystko dla dobra tegoż obywatela. W trosce o niego i z myślą o nim. Żeby sobie nie pomyślał, że państwo o nim nie pamięta.
 
Robert Małolepszy

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: