Komunikacjne ABC

Znane powiedzenie mówi, iż „kobieta zmienną jest”, myśl ową w równej mierze można odnieść do londyńskiej komunikacji. Ci z nas, którzy nie są zmotoryzowani, mają możliwość codziennie przekonać się o urokach bądź niedogodnościach miejscowego transportu publicznego. W zależności od miejsca zamieszkania i miejsca, w które się udajemy korzystamy z różnych form transportu i różnie za nie płacimy.

Rower
Teoretycznie najtańszym i jednym z najlepszych środków transportu w Londynie jest rower. O ile jednak ze względu na walory „ekonomiczne” jest to środek coraz częściej wybierany przez naszych rodaków, ale nie dla wszystkich. Mogą bowiem z niego korzystać głównie osoby pokonujące mniejsze odległości i bez kłopotliwego zazwyczaj bagażu. Ważną rolę odgrywa tu także wiek, kondycja i rodzaj wykonywanej pracy. - Nie wyobrażam sobie jazdy rowerem z Ealing na Canary Wharf, gdzie pracuję na budowie. Sama „podróż” metrem zajmuje mi średnio półtorej godziny w jedną stronę - mówi Darek Brzostowski.

Metro
Najbardziej popularnym środkiem lokomocji jest oczywiście metro, posiadające w chwili obecnej 12 linii, oznaczonych na mapkach różnymi kolorami. London Underground założony został w roku 1863, a po 143 latach od chwili uruchomienia pierwszej linii przewozi około 3 mln pasażerów dziennie! - Nie powiem, że jest niezawodne, bo zdarza się, że jakaś linia nie działa, jednak za 26 funtów mam zapewniony w miarę bezpieczny dojazd do pracy, bo tyle kosztuje mnie bilet oyster - mówi Darek. Wspomniany oyster, to elektroniczny bilet, który w zależności od opcji można doładować i podróżować metrem, autobusem lub choćby kolejką DLR. Jednak wysokość opłat zależna jest od stref, które musimy po drodze pokonać. Najdroższe są te „obsługujące” także I strefę, tańsze te, które strefę tę omijają. Sposób na leniwych - Zanim zdecydowałam się na skorzystanie z konkretnego środka lokomocji, podpytywałam znajomych, co najtaniej, jak najszybciej, po czym opracowałam własny sposób dla leniwych - mówi Ania Czerkawska, która dojeżdża ze Stamford Hill na Oxford Circus. Jej sposób, który jest dość powszechnie praktykowany i wykorzystywany wśród osób pracujących w centrum, jest prosty: do końca drugiej strefy dojeżdża się metrem, a dalszą część trasy pokonuje autobusem. - Jest to całkiem funkcjonalne, oszczędne i zmusza, żeby zaprzyjaźnić się ze środkami komunikacji - dodaje Ania, która zdecydowanie preferuje podróż autobusem, „bo w metrze duszno i nic nie widać, oprócz ściśniętych i zwykle czytających coś ludzi”.

Autobusy
W komunikacji miejskiej w Londynie każdego dnia pasażerów przewozi ponad 6 800 autobusów w ponad 700 różnych kursach. Daje to według oficjalnych danych wręcz zawrotną liczbę około 6 milionów pasażerów rocznie. Plusem w tym przypadku jest to, iż posiadacze popularnej „oysterki” mogą poruszać się czerwonymi (zazwyczaj) autobusami w każdej strefie. Minusem zaś to, że nie zawsze transport ten działa tak, jak powinien. - Mieszkam w trzeciej strefie, nieopodal Chiswick Park. Dojazd gdziekolwiek ze względu na rozkład jazdy jest czasami horrorem. Zdarza się, że albo nie ma autobusu w ogóle, albo jadą dwa naraz. Do tego jednak tutaj trzeba przywyknąć - mówi Paulina Cichoń.

DLR i National Rail
Londyńska metropolia proponuje również kolejkę miejską DLR i National Rail, kolej państwową, łączącą Londyn z resztą kraju. Jest ona punktualna, bardzo sprawna i dobrze rozwinięta. - W Polsce zdarzają się różne wpadki. Tu tego nie ma. Ilekroć wyjeżdżam z mężem poza Londyn, nie mam absolutnie problemów z dojazdem - dodaje Paulina. A ci z nas, którzy latem wybierali się w ten właśnie sposób nad morze zapewne to potwierdzą. Keep smiling! Transport w Londynie rządzi się swoimi prawami. Oprócz rozeznania w rodzajach transportu, który wpływa na czas podróży i koszty, potrzebna jest jeszcze znajomość topografii miasta. Niewątpliwie ułatwić to może popularna „A-Z-etka. Tym, którzy nie zaopatrzyli się w ten przewodnik, pomocne są wszelkie informacje dodatkowe, w postaci znaków i napisów. Chętnie pomocą i radą służą również pracownicy transportu publicznego. Co może niewątpliwie rekompensować wszelkie niedogodności podróży. W tak rozbudowanym systemie dominuje, wbrew rozmaitym przeciwnościom losu, jedna zasada: keep smiling!

Metro i autobusy
• London Underground Ltd. jako firmę utworzono w 1985 roku, ale jego historia sięga roku 1863, kiedy to ruszyła w Londynie pierwsza kolej podziemna. Dzisiejszy LU Ltd. to moloch: przewozi ponad 3 miliony pasażerów dziennie (!), na jego trasach w godzinach szczytu kursuje 500 pociągów, posiada 255 stacji własnych i zarządzanych, a ogółem stacji obsługujących 275, zatrudnia ponad 12 tysięcy pracowników, ma 304 stacje kolejowe. Sieć komunikacji autobusowej obsługuje natomiast codziennie 6800 pojazdów, przewożących około 6 milionów pasażerów na ponad 700 różnych kursach.

Przykładowe ceny biletów:
• tygodniowa karta oyster na dwie strefy (bez pierwszej) - £ 14
• tygodniowa karta oyster na strefy 1-3 - £ 26
• miesięczny oyster na dwie strefy (bez pierwszej) - £ 53,80
• miesięczny oyster na strefy 1 - 3 - £ 99,90
• dzienna travelcard: cena w godzinach szczytu (dla dorosłych), strefa 1-2 - £ 7,20 poza szczytem, także strefa 1-2 - £ 4,90
• pojedynczy przejazd obejmujący 1 strefę, z kartą oyster £ 1,50
• bilet jednorazowy, bez karty oyster - £ 3
• dzienne bilety grupowe (na metro, National Rail, kolej DLR), dostępne dla 10- lub więcej osobowych grup - £ 3,5 dla dorosłych i £ 1,00 dla osób poniżej 18. roku życia.

Gdzie można kupić bilety oyster?
• kasy na stacjach metra
• automaty do zakupu biletów na stacjach
• niektóre z kas na stacjach National Rail
• punkty prywatnych, niezależnych dystrybutorów sprzedających bilety we współpracy z Transport of London
• londyńskie centra informacji turystycznej
• online na stronie: tfl.gov.uk/oyster
• telefonicznie pod nr tel. 0845 330 9876

Metro w liczbach:
• ilość mil przejechanych przez każdy pociąg w ciągu roku: 73 500
• całkowita liczba pasażerów przewiezionych przez metro każdego roku: 976 milionów
• średnia prędkość pociągu: 33 km/h
• długość trakcji: 408 km • najdłuższy tunel: East Finchley do Morden via Bank: 27,8 km
• liczba ruchomych schodów: 412
• stacje z największą liczbą schodów: Waterloo 25
• najdłuższe schody: Angel 60 m
• najkrótsze: Chancery Lane: 9,1m • liczba wind: 112
• najgłębszy szyb windy: Hampstead 55,2 m • najkrótszy: Westminster 2,5 m
• stacje z największą liczbą platform: Moorgate i Baker Street - 10 platform
• najruchliwsze stacje: Waterloo – 46 000 osób w godzinach szczytu oraz Kings Cross St. Pancras - 77,5 mln pasażerów w ciągu roku.

Darek Zeller

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: