Pierwsza rocznica śmierci br. Rogera

Mszy św. koncelebrowanej z braćmi-kapłanami Wspólnoty, przewodniczył biskup Gérard Daucourt, ordynariusz Nanterre.

Podczas liturgii Słowa odczytano fragment Ewangelii według św. Mateusza, mówiący o ośmiu błogosławieństwach (Mt 5,1-12). Ten sam, który był czytany podczas modlitwy wieczornej 16 sierpnia ubiegłego roku, gdy doszło do tragicznej śmierci założyciela Wspólnoty. Brat Alois, obecny przeor, odmówił modlitwę dziękczynną za życie swego poprzednika: „Boże wieczny, bądź pochwalony za życie naszego brata Rogera, do końca oddane. Swoim życiem i swoją śmiercią wprowadził nas na drogę zaufania Tobie, Bogu żywemu, którego miłość i przebaczenie nie znają granic. Nawet mając bardzo niewielką wiarę, możemy zdać się na Twoje Słowo i na tchnienie Ducha Świętego. Przez Chrystusa jednoczysz nas w jedną wspólnotę, która jest Kościołem. I posyłasz nas, choć jesteśmy ludźmi słabymi, byśmy przekazywali tajemnicę nadziei. Niech więc rośnie pokój na ziemi i ten pokój serca, którego nasz brat Roger tak bardzo pragnął dla każdego człowieka.”

***

Br. Roger Schutz, a właściwie Roger Louis Schutz-Marsauche urodził się 12 maja 1915 r. w Szwajcarii, w rodzinie reformowanych ewangelików. Ojciec Rogera, Karol Ulrich Schutz, pochodził ze Szwajcarii, gdzie był proboszczem w kościele reformowanym, zaś matka, Amélie Henriette Schutz-Marsauche, pochodziła z Burgundii. W latach 1937-1940 Roger studiował teologię. W roku 1940 wyjechał do okupowanej Francji, by pomagać najuboższym. Osiadł na stałe w małej wiosce Taizé. W ówczesnym czasie jej okolice były całkowicie zlaicyzowane. W wiejskim kościółku odprawiano Msze św. tylko dwa razy w roku.

W okresie wojny br. Roger udzielał schronienia wielu osobom, przede wszystkim żydom, którym groziła śmierć z ręki hitlerowców. W niedługim czasie zaczęła się tworzyć wokół niego monastyczna wspólnota braci. Dwaj pierwsi to studenci z Genewy, potem dołączyli bracia z Niemiec i Francji, którzy do dziś stanowią najliczniejszą grupę. Z biegiem lat do braci protestantów zaczęli dołączać katolicy. W 1949 r. bracia złożyli śluby i zobowiązali się do życia na wzór wspólnoty klasztornej.

W 1954 r. br. Roger spotkał się z papieżem Piusem XII, z którym rozmawiał na temat jedności chrześcijan. Wielkim zaufaniem darzył go Jan XXIII. W 1986 r. Taizé odwiedził Jan Paweł II, z którym br. Roger spotykał się wielokrotnie przy różnych okazjach.

Był wielkim budowniczym pokoju, prorokiem nadziei i radości. W 1988 r. otrzymał nagrodę UNESCO za wychowanie dla pokoju. Pod koniec życia stan jego zdrowia pogarszał się i przez ostatnie pięć lat musiał korzystać z wózka inwalidzkiego. Nie przeszkadzało mu to jednak aktywnie uczestniczyć w życiu wspólnoty. Był też obecny na pogrzebie Jana Pawła II.

życie 90-letniego br. Rogera całkowicie oddane Bogu i braciom, ukorononowane zostało palmą męczeństwa. Zginął tragicznie z rąk chorej psychicznie kobiety 16 sierpnia 2005 r. o godz. 20.45 w kościele Pojednania, gdzie jego współbracia i ponad 2,5 tys. młodych pielgrzymów z wielu krajów świata zgromadzonych było na wieczornej modlitwie.

Jak powiedział KAI Prymas Polski kard. Józef Glemp, br. Roger wskazał drogę pojednania chrześcijan poprzez Eucharystię. Zauważył, że brat Roger jako protestant opierał swoją duchowość na Biblii, ale żył także sakramentami Kościoła katolickiego, szczególnie Eucharystią. "Być może jest to droga pojednania chrześcijan w przyszłości" – stwierdził. Zwrócił uwagę, że brat Roger "był człowiekiem o niezwykłej pokorze, pobożności maryjnej i eucharystycznej. Wiem, że głęboko wierzył w obecność Chrystusa w Komunii św., jeszcze Jan XXIII zezwolił mu na przyjmowanie Eucharystii, mimo że nie był on katolikiem. Eucharystia była dla niego wejściem w Chrystusa, miał wielki charyzmat jednania".

***

Jego dzieło trwa i rozrasta się. Duchowość Taizé, która jest pewnym antidotum na wojny, konflikty, wrogość i nienawiść, znajduje aprobatę u wielu młodych. Jest ona także znakiem pojednania między podzielonymi chrześcijanami.

Obecnie wspólnota liczy stu braci z ok. 30 krajów. Znajdują się wśród nich zarówno ewangelicy, jak i katolicy. Bracia zobowiązują się na całe życie do dzielenia ze sobą dóbr duchowych i materialnych, do zachowywania celibatu oraz do daleko idącej prostoty. Na swoje życie zarabiają własną pracą. Charyzmatem Wspólnoty jest od początku istnienia pomoc niesiona najuboższym i potrzebującym. Obecnie poza Taizé bracia prowadzą placówki modlitewno-charytatywne w dzielnicach nędzy dużych miast w różnych zakątkach świata. Pracują w Afryce, Ameryce Południowej, Azji i Europie. Na ile to tylko możliwe, dzielą warunki życia z tymi, wśród których mieszkają, starając się, by miłość była obecna pośród ubogich, dzieci ulicy, więźniów, umierających oraz głęboko zranionych przez zerwane więzi i opuszczenie.

Z czasem wspólnota odkryła swoje inne powołanie – ewangelizację młodych. Wszystko zaczęło się pod koniec lat 50. ś w., od kiedy to tysiące młodych ludzi z wielu krajów przybywa do Taizé, aby trzy razy dziennie uczestniczyć w spotkaniach modlitewno-refleksyjnych. Przybywają od wczesnej wiosny do późnej jesieni. W komunii z wieloma innymi osobami poszukują sensu własnego życia. Poprzez powrót do źródeł zaufania Bogu, wyruszają w pielgrzymkę, która zachęca ich do budowania więzi pomiędzy ludźmi. Latem kilka tysięcy młodych ludzi z ponad 75 państw bierze udział we wspólnych spotkaniach. Doświadczenie modlitwy, wewnętrznego skupienia i gotowości do podjęcia odpowiedzialności za czynienie świata bardziej przyjaznym i otwartym, trwa nadal po powrocie do domu. Jan XXIII nazwał to miejsce „małą wiosną Kościoła”.

Do Taizé przyjeżdżają również przywódcy duchowi Kościoła. Wspólnota witała papieża Jana Pawła II, trzech arcybiskupów Canterbury, metropolitów prawosławnych, czternastu biskupów luterańskich ze Szwecji i niezliczoną rzeszę księży i pastorów z całego świata.

***

Do tradycji weszły już organizowane przez wspólnotę z Taizé Europejskie Spotkania Młodych, które dotychczas odbyły się w 15 miastach Europy. Pierwsze spotkanie miało miejsce w Paryżu w 1978 r. Potem stolica Francji gościła pielgrzymów jeszcze cztery razy. Trzykrotnie spotkania odbyły się w Barcelonie i w Rzymie, dwukrotnie w Londynie, Budapeszcie, Wiedniu, Hamburgu, Lizbonie i Wrocławiu. W Polsce spotkania były organizowane także w Warszawie. W spotkaniach tych biorą udział tysiące młodych ludzi z całego świata. Nie brak na nich również młodych Polaków, którzy przybywają na nie coraz liczniej.

Na spotkaniach młodzież modli się o pokój na świecie i w swoich sercach, wzajemne przebaczenie, miłość i nadzieję, aby po powrocie do swoich środowisk aktywnie uczestniczyć w ich życiu, a także być świadkiem miłości i nadziei dla innych.

***

Brat Roger był wybitną postacią współczesnego ekumenizmu. Tej sprawie oddał swoje życie. Drugą jego troską byli młodzi ludzie. Podobnie jak Jan Paweł II, miał z nimi bardzo dobry kontakt. Odszedł od nich, ale przecież teraz ten cichy i pełen pokory zakonnik, który robił na młodych tak wielkie wrażenie, choć w inny sposób, jest w dalszym ciągu obecny wśród przybywających do burgundzkiej wioski, a jego wielkie dzieło nieustannie się rozwija.

Danuta Mytko

Katolicki Ośrodek Wydawniczy „Veritas”, oprócz wydawania „Gazety Niedzielnej”, prowadzi największą w Wielkiej Brytanii polską księgarnię, gdzie można kupić nie tylko dobre książki religijne, ale również słowniki, podręczniki do nauki języków obcych, poradniki, literaturę piękną, beletrystykę, a także pozycje antykwaryczne.

Zapraszamy do przeglądnięcia naszego katalogu w formacie pdf