Matka Boża z Glastonbury

Glastonbury stało się wielkim centrum pielgrzymek zwłaszcza w Średniowieczu. Wtedy grupy wiernych przybywały głównie 8 września, w dniu urodzin Matki Bożej. Obecnie tradycja ta jest kontynuowana, choć często w czasie roku organizowane są też tzw. “healing services”, na które organizatorzy serdecznie wszystkich zapraszają.

Gdy się wchodzi do stosunkowo niewielkiego sanktuarium, od razu przyciąga wzrok centralnie usytuowana przepiękna figura Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku i bukietem róż w prawej ręce, które symbolizują dziewicze macierzyństwo Najświętszej Panny. Figura Maryi jest tak urokliwa, że trudno od niej oderwać wzrok. Jest to chyba najpiękniejsza statua Matki Jezusa, jaką kiedykolwiek widziałam. Nie jest to jednak oryginał, który został zagubiony w 1539 r., kiedy to Henryk VIII rozwiązał opactwo. Nowa statua, zaprojektowana wiernie według podobizny znajdującej się na zachowanej XIV-wiecznej pieczęci opactwa, została poświęcona w 1955 r. i nosi stary tytuł Najświętszej Marii Panny z Glastonbury. W dziesięć lat później, w 1965 r. figura Maryi została uroczyście ukoronowana.

Rzeźba umieszczona jest w ołtarzu głównym, na tle dwuczęściowego gobelinu, który przedstawia Świętych związanych z tym miejscem. Z lewej strony od góry znajduje się trzech męczenników z Glastonbury. Są więc na niej przedstawieni bł. Richard Whiting, bł. John Thorne i bł. Roger James. Poniżej męczenników znajduje się św. Dunstan, który urodził się niedaleko Glastonbury oraz bł. Richard Bere, jeden z dziewięciu kartuzów, który zginął śmiercią męczeńską w 1536 r. Z drugiej strony gobelinu znajdują się święci, którzy według legendy odwiedzili Glastonbury: św. Józef z Arymatei, św. Dawid (patron Walii), Św. Patryk (patron Irlandii) i św. Brygida z Irlandii. Wszyscy ci Święci przez jakiś czas życia byli mieszkańcami Glastonbury. Ten piękny i pełen ciepła gobelin został wykonany w 1965 r. przez pięciu tkaczy, którym praca zajęła 240 godzin.

Ciekawa jest też historia samego sanktuarium. Jak mówi legenda, pierwszy kościółek wybudował w tym miejscu św. Józef z Arymatei. Był to malutki wiklinowy budynek poświęcony Matce Bożej. Potem, za czasów Saksonów, wybudowano drewnianą bazylikę, która również była dedykowana Błogosławionej Dziewicy. Miała ona być źródłem całej religii w Anglii. W 1184 r., w czasie wielkiego pożaru, wszystko spłonęło. Jednak już w 1186 r. wybudowano w tym miejscu kamienny kościół, w którym w dalszym ciągu otaczano Maryję wielką czcią. Tak było do roku 1539, kiedy to Henryk VIII kazał rozwiązać opactwo i wszystko zniszczyć. Wtedy wydawało się, że pamięć o tym miejscu będzie na zawsze zatracona.

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: