Walczą o polskość

W ich rodzinie tradycja jest najważniejsza. Do jej pielęgnowania każdy zużywa sporo czasu i energii. - Nasi rodzice przyjechali do Anglii w okresie II wojny światowej. Ze względu na aktywny udział w wojnie - jeden z dziadków był pilotem bombowym, a drugi pracował w wywiadzie - nie mogli wrócić do Polski, więc się tutaj osiedlili. Nigdy jednak nie zapomnieli o ojczyźnie - zaczyna opowiadać pani Maja, podając mi tradycyjną herbatę z cytryną, a nie tak popularną w Anglii z mlekiem. Wraz z jej trójką dzieci siadamy w gościnnym pokoju. Na ścianach wiszą rodzinne zdjęcia. Na regałach zachwycają równo poukładane polskojęzyczne książki - głównie historyczne. A w kartonie mnóstwo wielkanocnych ozdób. Są kolorowe pisanki, zajączki, kurczaki...

Nasz tata jest kierownikiem archiwum w Instytucie Polskim i Muzeum im. gen. Sikorskiego. On kocha historię i mnóstwo czyta. Ja też lubię książki... - jako pierwsza zabiera głos najstarsza z latorośli, 11-letnia Marysia. - Poznaliśmy się studiując historię na Uniwersytecie Londyńskim. Mąż był rok wyżej - uzupełnia informację córki pani Maja. Lepiej poznaliśmy się, kiedy zaczęłam jako ochotniczka pracować w Instytucie Polskim. Potem na sześć lat pojechałam do Polski. Wróciłam w 1989 roku. Rok później wzięliśmy ślub - relacjonowała w wielkim skrócie historię swojej rodziny. W ich domach rodzice zawsze pielęgnowali polską tradycję. - Szczególnie u męża, gdzie mieszkała prababka, która pochodziła z Ukrainy i to właśnie ona dbała o to, by nic nie umknęło z wielkanocnej tradycji. Widząc to, razem z mężem postanowiliśmy, że w naszym domu również będziemy kultywowali polskość - mówiła kobieta. - W przeciwnym razie, na co by się zdało to, że nasi rodzice tyle wycierpieli, walcząc o polskość, o której z wdzięczności my nie chcemy zapomnieć - kwituje.

 Jednym z takich świąt, podczas, których cała rodzina szczególnie czuje ducha polskości jest Wielkanoc. Przygotowania trwają kilka dni. - Święta w moim rodzinnym domu wspominam, jako okres spędzony w rodzinnej atmosferze. Zasiadaliśmy przy wspólnym stole i dzieliliśmy się jajkiem. Teraz łatwo jest na obczyźnie o symbole świąt, kiedyś było dużo trudniej, dlatego podziwiam moich rodziców, którzy mimo utrudnień, starali się przekazać nam jak najwięcej polskości. Teraz w moim domu staram się, żeby z roku na rok jeszcze bardziej wzbogacać tę tradycję. Boję się, żeby coś nam nie umknęło. To byłaby dla nas wielka strata. Za wszelką cenę nie chcemy wpaść w „angielszczyznę” - nie ukrywa pani Maja. Dzieci potwierdzają. - Wielkanoc to piękny czas. W Niedzielę Palmową całą rodziną idziemy do kościoła. Najbardziej jednak cieszymy się na Wielki Piątek, kiedy tata ma wolne. W tym dniu wspólnie zasiadamy do malowania pisanek. Mama wtedy może spokojnie piec babki i nasz ulubiony czekoladowy mazurek cygański - argumentuje z uśmiechem Marysia. - Robię je jeszcze na podstawie przepisów mojej babci - zaznacza matka.

W domu państwa Suchcitzów Wielkanoc, jak i przygotowanie do niej, to szczególny czas. W Wielką Sobotę cała rodzina idzie do kościoła święcić potrawy. - W koszyczku są same wspaniałe rzeczy: kolorowe jajka, chleb, cukrowe baranki, które dostaliśmy z Polski - opisuje dalej Zosia, druga z córek. - Po powrocie do domu niczego nam nie wolno jeść z koszyczka. Wszystko musi wytrwać do uroczystego, niedzielnego śniadania - dodaje z powagą. Wieczorem wszystkie dzieci pastują buty, które zgodnie z tradycją układają na schodach. - Wcześnie rano biegniemy zobaczyć, czy w nocy odwiedził nas zając. Jeśli buty są pełne, bardzo się cieszymy - zaznacza najmłodszy Stefan. - Jestem pewna, że jak będę miała już swoją rodzinę, też będę pielęgnowała tę wspaniałą, polską tradycję. Co ty o tym sądzisz Zosiu...? - twierdzi najstarsza z córek.

Niedziela Zmartwychwstania jest szczególna. - Przychodzi do nas rodzina i razem zasiadamy przy olbrzymim stole, na którym leży biały obrus - opowiada Marysia. - Posiłek zaczynamy od podzielenia się święconym jajkiem, które oznacza nowe, lepsze życie. Składamy sobie życzenia - dodaje Zosia. Na stole są same smakołyki. Uroczysty posiłek zaczyna się od przystawki. Są jaja, śledzie, sałatka ziemniaczana. Potem jest główne danie: pierogi z serem (nie ma osoby, która w rodzinie, by ich nie lubiła), mięso, barszcz. - Po głównym daniu, a przed deserem wszyscy zabierają małe, wiklinowe koszyczki i biegną szukać ukrytych przez zająca czekoladowych jaj w ogrodzie. - Dorośli i kuzyni obowiązkowo nam w tym pomagają. Potem odbywa się dzielenie „zdobyczy” - zaznacza z powagą Zosia. Uroczystą niedzielę kończy słodki deser. - Z kolei, w  Poniedziałek Wielkanocny wybieramy się na uroczysty obiad do rodziny męża. Tam na dzieci w ogrodzie czekają kolejne niespodzianki - zapakowane prezenty z wypisanymi imionami - kwituje pani Maja, nie ukrywając, jak ważne są dla niej te świąteczne spotkania z rodziną i polską tradycją, którą niestety, nie wszystcy Polacy tutaj pielęgnują...

Katarzyna Reczek

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: