Dawać innym sens

Marek Kazmierski przyjechał do Anglii w 1985 roku. Jest absolwentem literatury i religioznawstwa Uniwersytetu Sussex. Od trzech lat pracuje w Zakładzie Karnym Feltham. Najpierw jako nauczyciel języka angielskiego dla obcokrajowców, od roku natomiast pracuje w bibliotece placówki, prowadząc przy okazji projekt kreatywny fundacji wspierających takie miejsca. Działa tam dbając o to, aby osadzeni tam obcokrajowcy mieli większy dostęp do książek i bibliotek w ogóle. Po to, by im pomagać... O miejscu tym mówi się także, iż jest to taki londyński Alcatraz. W więzieniu, przez które rocznie przewija się niemal 34 tysiące osadzonych, wyroki odsiadują tam młodociani pomiędzy 15, a 21 rokiem. Reprezentowanych jest około 50 narodowości. W samej bibliotece znajdują się materiały (książki, gazety, magazyny etc) w 44 językach świata! Osadzeni tam pochodzą z Rumunii, Libanu, Somalii, Karaibów i wielu innych miejsc na ziemi, skąd przyjechali tu, najczęściej z rodzicami. Polaków jednak jest stosunkowo niewielu. Na 600 jednorazowo osadzonych, wg szacunkowych danych, przypada jeden - dwóch. W porównaniu z innymi nacjami jest, więc ich stosunkowo niewielu. - Ale sam pobyt w więzieniu jest doświadczeniem strasznym. Ci ludzie pokazują za to zasób siły, jak sobie radzić z otoczeniem. Przyjechali z całego świata i pokazują, iż ludzka natura posiada rzeczy wspaniałe. Mimo, zamknięcia, odosobnienia, przypisania do numeru. To ważne, gdyż, aby pisać dobrą literaturę należy poznawać ludzi i zbierać doświadczenia - mówi Marek, który jest także, a może przede wszystkim pisarzem oraz reżyserem, scenarzystą i producentem filmów krótkometrażowych. Właśnie ukończył prace nad zbiorem opowiadań o chłopakach z więzienia, zatytułowaną „My name is not Saddam...”. Opowiada przeżycia, doświadczenia i drogi życiowe młodych ludzi, którzy przyjechali ze wszystkich niemal kontynentów, reprezentują różne kultury, religie, narodowości i trafili do miejsca odosobnienia, gdzie muszą radzić sobie w pełni sami. Co dla większości jest przeżyciem niemal traumatycznym, ale i nieocenioną „lekcją życia”. Lektura do rąk Czytelników powinna trafić jeszcze w tym roku.

Pierwszy z jego filmów natomiast powstał na bazie scenariusza, który napisał dla pewnego reżysera na potrzeby filmu, który miał powstać w „jego” zakładzie karnym. Miejscowe przepisy są jednak wyjątkowo rygorystyczne i o jakimkolwiek kręceniu zdjęć na terenie więzienia nie mogło być mowy. Wykorzystał ów scenariusz, a było to przed dwoma laty, do nakręcenia debiutanckiego filmu krótkometrażowego pt. „Once free”. 15-minutowy film opowiada historię człowieka, który opuścił więzienie i zmaga się z problemem codzienności i egzystencjalizmu. Po nim, w ubiegłym roku, powstał następny z jego filmów, 10-minutowy zatytułowany „Hurt music”. To z kolei opowieść o dwóch muzykach klasycznych i detektywie, których losy krzyżują się, tworząc swoisty, niezwykły konglomerat doświadczeń. - Filmy te były pokazywane na różnych wernisażach i festiwalach. Traktuję je jako dobry materiał szkoleniowy. Mam, bowiem w planach jeszcze pod koniec tego roku nakręcić film pełnometrażowy - dodaje. Film będzie opowiadał o śmierci i miłości. „Song Of Zen” będzie historią młodego człowieka polskiego pochodzenia, zajmującego się tworzeniem nowel graficznych. Przechodzi on różne koleje losu. Umierając, Zenon postanawia, iż napisze książkę, niejako kontynuację dwóch wybitnych dzieł Williama Blake’a. Pierwsza z nich, Songs of Innocence jest zapatrzeniem na świat widziany oczyma dziecka. Druga, Songs of Experience to świat postrzegany oczyma człowieka doświadczonego, z jednej strony zawiedzionego porządkiem tego świata, z drugiej strony z tego rozczarowania dostrzegający wrota percepcji, które mogą być przedsionkiem ku nowemu... Film, a w nim główny bohater, stawiają tezę, iż nie możemy stanąć w miejscu rozczarowanie, iż istnieje ów „trzeci stan”, którego nie zdążył opisać Blake.
 
Misją filmu jest, jak twierdzi pomysłodawca przedsięwzięcia, stworzenie możliwości ku temu, aby różne nacje stworzyły rzecz uniwersalną. A głęboki symbolizm i tematologia angielskiego poety jest ku temu najwłaściwsza. - Wokół projektu chcę zebrać ludzi, którzy się w niego zaangażują. Warto znaleźć talenty, które tu z pewnością są. Zrobić to, co zaczął np. Kieślowski, z tym jego niesłychanym uniwersjonalizmem - podkreśla Marek. W planach, w których pomóc mogą wszyscy chętni, jest także stworzenie Stowarzyszenia Filmowego. Nieco późniejsze mają na celu nakręcenie pełnometrażowego filmu w Warszawie, a potem już „wszędzie tam, gdzie jest do opowiedzenia ciekawa historia”.
 
- Jestem takim pryzmatem, przez które przechodzi światło. Na podstawie własnych obserwacji i doświadczeń ludzi, z którymi, na co dzień się spotykam, np. w zakładzie karnym, dostrzegam, iż umiemy się zachwycać i robić piękne rzeczy. Jest ważne, aby dawać innym sens życia i dostrzegać jego innym wymiar, mniej „mechaniczny”. To nam pomaga by być częścią świata, który stale się rozwija, aby było to lepsze „jutro”. Dlatego cieszę się, że moja praca zawodowa jest również połączona z pracą kreatywną - stwierdza na zakończenie Marek Kazmierski.

Wszystkim chętnym udziału w jego projekcie filmowym udostępniona jest strona internetowa  www.songofzen.com. Można tam uzyskać niezbędne informacje. Tam także w niedalekiej przyszłości będą udostępnione inne materiały: wiersze, powieści, filmy i sprawy bieżące inicjowanych przedsięwzięć.

Darek Zeller
redakcja@polishxpress.co.uk

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: