Kinowe rozkosze

Najbardziej nagradzany polski film 2005 roku „Mój Nikifor”, „Pitbull” - okrzyknięty najlepszym polskim filmem policyjnym, „W dół kolorowym wzgórzem” Przemysława Wojcieszka – uznanego za najzdolniejszego reżysera młodego pokolenia czy „Wróżby Kumaka” - polsko- niemiecką koprodukcję będącą adaptacją książki Güntera Grassa… To wszystko będzie można zobaczyć w tym roku podczas 4. Festiwalu Filmów Polskich. Ponadto będzie też okazja, by spotkać się z takimi sławami jak Krzysztof Krauze, Krzysztof Zanussi czy Witold Bereś.
Do Londynu przyjedzie ośmiu, wybitnych twórców polskiego kina oraz autorka książki „Kobiety w Kinie Polskim”, której promocja odbędzie się na festiwalu - Ewa Mazierska. Ku zadowoleniu organizatorów spore zainteresowanie polską imprezą wykazują już angielscy krytycy. Wypytują o Krzysztofa Zanussiego, Krzysztofa Krauze i Arthura Reinharda. A o spotkania z tymi nie będzie łatwo, bo plan ich pobytu w Londynie jest bardzo napięty. - Tak bardzo, że aż trudno znaleźć w nim kwadrans na prysznic – usłyszeliśmy w festiwalowych kuluarach. Krzysztof Krauze przylatuje bowiem na festiwal z Kanady, a Krzysztof Zanussi przyjeżdża prosto z Bukaresztu, gdzie przewodniczy komisji festiwalowej. Oprócz spotkań z widzami i studentami London Film Academy – polski reżyser został zaproszony przez władze uczelni do Cambridge, gdzie odpowiadać będzie na pytania studentów. O tym, co jeszcze czeka polskich gości, gdzie będą jedli, co zwiedzali i gdzie wypiją tradycyjną five o‘clock tea oczywiście nie napiszemy, bo ważniejsze od plotek jest to, co będzie można zobaczyć na ekranie. Dlatego polecamy poczytać o kilku najbardziej interesujących filmach festiwalu.

Warto zobaczyć

Podczas 4. Festiwalu Filmów Polskich w Londynie, będzie kilka takich pokazów, których po prostu nie można przeoczyć. O tych „naj” specjalnie dla czytelników „Gońca Polskiego” opowiada Marlena Łukasiak – Barre z Instytutu Kultury Polskiej:

„Filmem, który gorąco polecam jest „Persona Non Grata” Krzysztofa Zanussiego, produkcja, która otworzy 4. Festiwal Filmów Polskich w Londynie. Jedną z głównych ról w tym filmie gra Nikita Michałkow, świetny rosyjski reżyser („Spaleni słońcem”), który udowadnia w „Personie”, że jest równie znakomitym aktorem. Film „Persona Non Grata” można odczytywać na wielu poziomach; jest to opowieść o świecie dyplomacji, o godzeniu się ze śmiercią, ale także jako komentarz na temat stosunków polsko-rosyjskich, charakteryzujących się intensywnością, a nawet swego rodzaju namiętnością, ale z drugiej strony przepełnionych brakiem zaufania.
Kolejną produkcją wartą polecenia jest „Jestem” Doroty Kędzierzawskiej z przepięknymi zdjęciami Arthura Reinharta, za które dostał polskiego Oskara, czyli Orła. Dorota Kędzierzawska jest rzadkim przykładem twórcy, wpisującego się w nurt „auteur cinema”, w rozumieniu którego reżyser powinien poświęcić swoją twórczość jednemu tematowi pokazując różne jego wariacje w kolejnych filmach. Takim tematem dla Kędzierzawskiej jest oczywiście świat widziany oczami dzieci. W przypadku „Jestem” jest to 11-letni chłopiec, uciekinier z domu dziecka. Warto też wspomnieć o Arthurze Reinharcie, który jest nie tylko autorem zdjęć do filmu, ale także jego producentem. Pod koniec kwietnia odbędzie się w Wielkiej Brytanii premiera kolejnego filmu, do którego zdjęcia zrobił Reinhart, jest to angielsko-amerykański film „Tristan i Izolda”! Mamy wiec kolejnego polskiego operatora robiącego karierę światową.
Wielbicielom kina niezależnego – ale uwaga – lubiącym niespodzianki polecam „Zakochanego Anioła” Artura „Barona” Więcka. Choć film ten został sfinansowany z pieniędzy prywatnych, zarówno formą, jak i treścią nie przypomina typowych filmów niezależnych. Jest to romantyczna komedia, będąca opowieścią o aniele Giordano, któremu przyszło żyć na ziemi (pierwsza część była zatytułowana „Anioł w Krakowie”). Niezwykle optymistyczny, ale i humanistyczny film i tacy sami jego twórcy, z którymi będzie można porozmawiać po pokazie filmu.
Oczywiście filmu „Moj Nikifor” Krzysztofa Krauze nikomu polecać nie muszę. Dawno nie było w polskim kinie produkcji, która objechałaby tyle festiwali i zdobyła tak wiele nagród, poczynając od głównej nagrody przyznanej na festiwalu w Karlovych Varach. Wzruszająca historia, przepięknie sfilmowana i przede wszystkim niezwykła kreacja Krystyny Feldman, która wcieliła się w męską rolę Nikifora.
Z dokumentów gorąco polecam zaś film Macieja Drygasa „Jeden dzień w PRL-u”. Drygas spędził trzy lata w różnych archiwach, przekopując się przez tony nagrań, głównie kronik filmowych. Te lata poszukiwań zaowocowały prawie 60-minutowym dokumentem rekonstruującym tytułowy jeden dzień w Polsce Ludowej. Drygasa nie interesowały specjalne wydarzenia, tylko szara codzienność życia powszedniego, dlatego portretowanym dniem jest 27 września 1962 roku. Dzień jak co dzień, a mimo to przepełniony absurdem do takiego stopnia, że aż trudno uwierzyć, iż te groteskowe obrazy były kiedyś rzeczywistością, w jakiej przyszło Polakom żyć. Dokument ten jest też świetnym wprowadzeniem do historii PRL-u dla obcokrajowców, którzy wielu rzeczy nie są w stanie wyobrazić sobie, więc może powinni je zobaczyć…
Osoby, którym nie udało się jeszcze obejrzeć „Dzieci z Leningradzkiego”, będą miały szansę zobaczyć ten szokujący dokument na naszym festiwalu. Film ten był polskim kandydatem do Oscara w kategorii krótkiego dokumentu i objechał cały świat – pokazywano go na różnych festiwalach, zdobył wiele nagród. Bohaterami tego filmu są bezdomne dzieci mieszkające na moskiewskiej stacji metra Leningradzki. Filmów jest ponad trzydzieści, propozycje są bardzo różne, zapraszam do zapoznania się z programem filmowym na www.polishculture.org.uk

rozmawiała Katarzyna Kopacz

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: