Obowiązujące w Polsce prawo mówi, że każda osoba, która na stałe mieszka w kraju, bez względu na to, czy osiąga dochody na jego terenie, czy poza jego granicami, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Aby osoby pracujące za granicą uniknęły podwójnego opodatkowania, Polska zawarła umowy dwustronne z wszystkimi krajami Unii Europejskiej. Problem w tym, że metoda odliczenia proporcjonalnego, obowiązująca polskich podatników pracujących w Wielkiej Brytanii jest dla tych ostatnich wyjątkowo niekorzystna.
Metoda odliczenia proporcjonalnego oznacza, że dochód osiągnięty za granicą jest opodatkowany w Polsce, a od należnego podatku odlicza się podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to jest możliwe tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany na Wyspach. Przy zastosowaniu tej metody, obowiązek wykazania w rocznym zeznaniu podatkowym dochodów uzyskanych za granicą istnieje zawsze, bez względu na to czy podatnik uzyskał inne dochody w Polsce, czy nie. Dodatkowo, jeśli Polak pracuje w Wielkiej Brytanii czasowo, ma obowiązek wpłacenia zaliczki na podatek w wysokości 19 procent osiągniętych za granicą dochodów, w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wrócił do kraju.
Jak to zrobić?
Zaczynamy od pomniejszenia uzyskanego za granicą przychodu o przysługujące nam z tego tytułu diety. Należy nam się dieta za każdy dzień wykonanej pracy, ale pomniejszenie przychodu nie może przekroczyć 30 diet rocznie. Uzyskaną kwotę trzeba przeliczyć na złotówki i odjąć od niej przysługujące nam koszty uzyskania przychodów. W metodzie odliczenia proporcjonalnego dochody uzyskane za granicą dodaje się do dochodów uzyskanych w Polsce. Od ich sumy oblicza się podatek dochodowy i od tego podatku odejmuje się kwotę podatku zapłaconego za granicą. Jednak odliczenie podatku nie może przekroczyć części podatku, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w Wielkiej Brytanii. Skomplikowane? Prześledźmy całą procedurę na przykładach.
Jan Kowalski w Polsce był bezrobotnym, bez prawa do zasiłku. W kwietniu 2005 roku wyjechał do Wielkiej Brytanii i przez pozostałe 9 miesięcy 2005 roku pracował tam, otrzymując wynagrodzenie w wysokości £1900 miesięcznie (£1350 „na rękę"). Łącznie zarobił £17100. Na koniec roku Jan Kowalski jest zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego na formularzu PIT 36. Przysługuje mu odliczenie 30 diet w wysokości £960. Aby obliczyć przychód uzyskany przez Jana Kowalskiego w 2005 roku należy odliczyć od niego diety i przeliczyć na złotówki comiesięczną pensję podatnika według kursu średniego funta NBP do złotówki z dnia, w którym ją otrzymał. Przychód uzyskany przez Jana Kowalskiego w 2005 roku wynosi więc, po odjęciu diet i kosztów uzyskania przychodu w przeliczeniu na złote 95919,75 zł. Podatek, który Jan Kowalski powinien zapłacić w Polsce wynosi (trzeci próg podatkowy): 17611,68 zł + 40% nadwyżki ponad 74048 zł, czyli 26360,38 zł. Ponieważ podatnik nie pracował w Polsce w 2005 roku, cała ta kwota przypada na dochód uzyskany za granicą. Jan Kowalski zapłacił już od zagranicznego dochodu podatek w wysokości 14600 zł. Po odliczeniu tej kwoty od podatku, okazuje się, że podatnik musi dopłacić fiskusowi 11760 zł.
Bądź pierwszą osobą, komentującą ten artykuł.
