Money, money ... czyli najbardziej interesujący temat na świecie

Bez względu na okoliczności, jedno wiadomo na pewno – własnych pieniędzy mamy zawsze za mało. Zatem stwierdzenia
I am short of money [aj em szort of mani] – mam mało pieniędzy
I am broke [aj em brouk] – skończyły mi się pieniądze

są chyba znane pod każdą szerokością geograficzną.  Natomiast rzadko kiedy, jeśli w ogóle, można usłyszeć stwierdzenie przeciwne ... a już na pewno po angielsku nie da się powiedzieć I am long of money. Ciekawe, dlaczego?

Przez ładne parę stuleci ludzkość spokojnie dawała sobie radę z pieniądzem wyłącznie w postaci monet (coins [koinz]), potem doszły do tego banknoty, czyli notes [nouts], a teraz mamy tych form pieniądza taką rozmaitość, że trzeba dobierać je do okoliczności. Oprócz notes i coins mamy do wyboru:
*) cheque [czek] – czek, którego wypełnienie zabiera trochę czasu,
*) debit card [debit kard] – kartę płatniczą, taką elektroniczną portmonetkę, która czasem okazuje się pusta, niestety,
*) credit card [kredit kard] – kartę kredytową, bardzo przyjazną człowiekowi aż do chwili, kiedy trzeba ten kredyt spłacić.

Żeby było trudniej, Anglicy często zamiast słowa money używają slangowych synonimów. Można zatem usłyszeć też o brass [bras], bread [bred], dough [dau], moola [mula], poppy [popi], readies [redis], ...

Monety, banknoty
Zarówno monety, jak i banknoty określane są przez ich nominał, ale i tutaj spotkamy się ze slangiem, jak wszędzie zresztą. A zatem:
1p – a penny [e peni] – pens (ale uwaga, jeśli mówimy o cenach, to nie penny, tylko pence [pens]
2 x 1p – two pennies [tu penis] – dwie jednopensówki
2p – twopence [tupens] – dwupensówka
5p – fivepence [fajwpens] – pięciopensówka
20p – twenty pence [tweni pens] – dwudziestopensówka
₤1 – a pound [paund] – funt, ale częściej usłyszy się quid [quid]
₤5 – five pounds [fajw paunds] – 5 funtów; jako banknot a five pound* note [a fajw paund nout] albo popularnie a fiver [fajwer]
* bez liczby mnogiej, nie pounds, tylko pound
₤10 – ten pounds [ten paunds] – 10 funtów, ale jako banknot a ten pound note [a ten paund nout] albo zwyczajnie a tenner [tener]

I tak mamy dobrze, bo do 1971 r. podział funta wyglądał tak:
₤1 = 20 shillings (20s) = 240 pence (240d)
Chyba lepiej, że od tego odeszli, bo nie każdy błyskawicznie liczy w pamięci ...

Wydawanie pieniędzy, czyli spending [spending]
Jeśli chodzi o ceny, to są one dla ułatwienia podawane ze słowem pound miedzy funtami a pensami. Zatem w odpowiedzi na standardowe pytanie
How much is it? [hał macz is yt] – ile to kosztuje? możemy usłyszeć:
It is 2 pounds fifty (2.50) [yt is tu paundz fifty] - To kosztuje 2 funty 50 (pensów)
albo
It is 90 pence [yt is najnti pens] – To kosztuje 90 pensów
It is 2 pounds [yt is tu paunds] – To kosztuje 2 funty
(albo: It is 2 quid. – Zwróćmy uwagę, że przy quid, tak jak przy pence, nie ma liczby mnogiej)
Takie niskie kwoty zwykle płaci się gotówką, czyli cash [kesz]. Ponieważ wypłatę rzadko dostaje się w gotówce, źródłem cash jest zwykle cash machine [kesz maszin] lub cash point [kesz point], czyli zwyczajny bankomat. To raczej nie jest problemem, problemem może być natomiast uzyskanie drobnych (small change [smol czejndż]), potrzebnych np. do kupienia kawy z automatu.

Zarabianie, czyli earning [erning]
Nie wiadomo dlaczego, zarabianie pieniędzy jest zawsze trudniejsze od ich wydawania.
Po pierwsze, w 99% wypadków nie dostaniemy gotówki do ręki. Wypłata może być w postaci cheque, z którym trzeba udać się do banku i albo wymienić czek na gotówkę (cash a cheque), albo wpłacić (pay in [pej in]) go na konto, czyli account. Częściej jednak pracodawca na wstępie domaga się od nas podania numeru konta (account number [ekaunt nambe]), na które będzie później dokonywał przelewu (transfer) zarobionych przez nas pieniędzy.
Życie w Anglii bez konta bankowego jest co najmniej trudne. Posiadanie zwykłego konta bieżącego (current account [karent ekaunt]) jest często konieczne nie tylko do otrzymywania wynagrodzenia (nazywanego wages w odniesieniu do pracowników fizycznych albo salary w pozostałych przypadkach), ale również otrzymania debit card, płacenia rachunków (bills), założenia sobie linii telefonicznej (phone line [foun lajn]), itp., itd.

Konto czyli account [ekaunt]
W celu założenia current account trzeba udać się do któregoś banku (bank) albo building society [bilding sousajety], gdzie jednak na wstępie poproszą o okazanie jakiegoś proof of identity [pruf of ajdentity], czyli dowolnego dowodu tożsamości ze zdjęciem, oraz proof of address [pruf of adres], czyli dowodu, że mieszkamy tam, gdzie mieszkamy. To drugie jest zwykle trudniejsze do udowodnienia, o ile rozmaite instytucje nie wysyłają nam jeszcze na ten adres kilogramów imiennej korespondencji. Przy braku takowej, zawsze można poprosić pracodawcę o letter of recommendation [leter of rekomendejszn], czyli list polecający do banku.
A jak już szczęśliwie zostaniemy account holder, czyli posiadaczem konta, nie pozostanie nic innego, tylko czekać na money transfers, których wszystkim w Nowym Roku życzę w dużych ilościach!

oprac. Izabela Szczypka

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: