Strawberry Fields Forever…

Późny wieczór, 8 grudnia 1980 roku
 John Lennon i Yoko Ono wracali ze studia do swojego apartamentu w Nowym Jorku, naprzeciwko Central Parku. Nagle z ciemności wyłoniła się jakaś postać, „panie Lennon” - zaczepił ich nieznajomy głos, i wtedy rozległy się strzały. Przerażony portier krzyknął do zabójcy, czy wie, co właśnie zrobił. Ten spokojnie odpowiedział: „Właśnie zabiłem Johna Lennona”. Po czym spokojnie oddał się w ręce policji. Lennon zginął niemal natychmiast, choć lekarze jeszcze próbowali go ratować masując jego serce. Miał 40 lat. Mark Chapman, bo tak brzmi nazwisko zabójcy najsłynniejszego członka The Beatles, miał przy sobie kopię „Buszującego w zbożu” Salingera oraz płytę, którą zaledwie kilka godzin wcześniej podpisał dla niego Lennon.
Zbrodnia była tak szokująca, że cały świat aż wstrzymał oddech. W telewizji przerwano ważny mecz, żeby podać tragiczne wiadomości. W redakcjach rozdzwoniły się telefony, w domach na całym świecie wszyscy zadawali sobie to samo pytanie - kto i dlaczego zabił muzyka, który śpiewał o pokoju i miłości?
Motyw.
Badający przyczyny zbrodni nie mogąc doszukać się motywu orzekli, że Chapman zrobił to, aby zwrócić na siebie uwagę mediów i w ten sposób - jak Lennon - czuć na sobie spojrzenia wszystkich. Jednak nie wszyscy mieli na ten temat jednakowe zdanie. Ameryka przeżyła w ubiegłym stuleciu kilka zabójstw słynnych obywateli - John Kennedy, Martin Luter King, Robert Kennedy… wszyscy oni zginęli - jak wynika z policyjnych raportów - od kul szaleńców. W każdym z tych wypadków mnóstwo pytań pozostało bez odpowiedzi. Zabójstwo Lennona również wywołało burzę domysłów i teorii na temat motywu zbrodni. „Przeszedł obok mnie i wtedy usłyszałem głos: ‘zrób to, zrób to’(…). Nie pamiętam, kiedy pociągnąłem za spust” - tak wspomina ten wieczór zabójca. „Żadnych emocji, złości, w głowie spokój”. Jeden z detektywów zajmujących się sprawą doszedł do wniosku, że Chapman nie chciał rozgłosu. Fakt, że od początku unikał rozmów z prasą nie jest bez znaczenia. Przez lata wysuniętych zostało kilka teorii, łącznie z najbardziej nieprawdopodobnymi, jak ta, która za śmierć Johna winiła samą Yoko.
Niebezpieczny ekstremista?
Brytyjski dziennikarz, Fenton Bresler, wysunął tezę, że śmierć Lennona była wynikiem konspiracji, w której Chapman był tylko pionkiem, wykonującym polecenia jakiejś prawicowej organizacji, połączonej z aparatem władzy nowo wybranego prezydenta – Reagana. Policja jednak szybko zamknęła sprawę, aresztowano winnego i zaprzeczono jakimkolwiek politycznym powodom zabójstwa Lennona. Faktem jest jednak, że FBI posiadało grubą (ponad trzysta stron) teczkę z nazwiskiem muzyka, w której na jednej ze stron widnieją napisane dużymi literami słowa: WSZYSCY EKSTREMIŚCI POWINNI BYĆ UWAŻANI ZA NIEBEZPIECZNYCH. Lennon w latach 1969 - 1976 znajdował się pod stałą obserwacją agentów wywiadu. Rząd amerykański dopiero po latach starań przyznał mu status rezydenta. Jego rozmowy były na podsłuchu, a on sam był systematycznie śledzony. Amerykański rząd uważał wołającego o pokój ze swojego łóżka muzyka za niebezpiecznego aktywistę, którego należałoby powstrzymać. W 1980 roku, po pięciu latach milczenia Lennon wydał swój nowy album zatytułowany „Double Fantasy”. Kilka tygodni później już nie żył.

Portret zabójcy
Sam Mark Chapman wydawał się postacią przeciętną. Trochę przy tuszy, w okularach, wydawał się spokojnym i cichym pracownikiem, lubianym przez swoich kolegów. W niektórych relacjach z okoliczności śmierci Lennona Chapman opisywany jest jako jego wielki fan. Nie był nim jednak, przynajmniej nie bardziej ani mniej niż cała reszta jego pokolenia. Jedna z teorii utrzymuje, że identyfikował się on z najsłynniejszym Beatlesem tak bardzo, że nawet zaczął używać jego nazwiska. Kiedy rzucił swoją ostatnią posadę wypisał się jako „John Lennon”. Chapman był pełen niespodzianek - kiedy jego adwokat przygotowywał mowę w jego obronie, on nagle zdecydował się przyznać do winy. Utrzymywał, że kazał mu to zrobić „cichy, męski głos” w jego głowie, który przemawiał do niego w celi. Twierdził, że był to głos Boga.
Nie było dużego pogrzebu
Zwłoki zostały skremowane, a Yoko poprosiła wszystkich fanów o dziesięciominutową ciszę w niedzielne popołudnie, aby celebrować życie Johna. Sprzeciwiła się też przyjazdowi do Nowego Jorku pierwszej żony Lennona, Cynthii, do której napisała: „Przecież daleko nam do przyjaciółek”.
Po śmierci legendarnego Beatlesa kilkoro zrozpaczonych fanów popełniło samobójstwo, wszyscy mówili o końcu pewnej ery. Wszystko, czego potrzebujesz, to miłość; Wyobraź sobie lepszy świat; Daj szansę pokojowi…Stwierdzenie, że Lennon i jego muzyka cały czas żyje wśród swoich fanów jest stare i tak często powtarzane, jak często słuchane są płyty legendarnej czwórki z Liverpoolu. Mimo tego nie jest jednak pozbawione sensu i znaczenia, dlatego wszyscy znają na pamięć słowa jego piosenek, które w dzisiejszym świecie mają nawet większą wartość niż 25 lat temu.

Wyobraź sobie, że nie istnieje niebo, to łatwe, jeśli spróbujesz
Pod nami nie ma piekła, nad nami tylko niebo
Wyobraź sobie wszystkich ludzi żyjących dniem dzisiejszym
Wyobraź sobie, że nie ma krajów, to nie takie trudne
Nic, co można zabić, albo za co zginąć, ani żadnej religii
Wyobraź sobie wszystkich ludzi żyjących w pokoju
Może powiesz, że jestem marzycielem, ale nie jestem jedyny
Może kiedyś się przyłączysz i świat będzie jednością…
K. Reciak

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: