Dominikańska Szkoła Współczesności

W latach 70. i 80. minionego wieku pod opiekuńczymi skrzydłami Zakonu Kaznodziejskiego, szczególnie w ramach założonego w Krakowie przez o. Tomasza Pawłowskiego OP Duszpasterstwa Akademickiego „Beczka” formowały się środowiska osób zaangażowanych na rzecz realizacji dobra wspólnego. W czasach, gdy dzisiejsze, postkomunistyczne elity zdobywały szlify w tzw. „zsypie” (Zrzeszeniu Studentów Polskich) oraz w Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej, na krużgankach dominikańskich klasztorów spotykali się ludzie, którzy potem założyli Studencki Komitet Solidarności, a w 1981 r. stworzyli Biuro pomocy dla internowanych i ich rodzin. Przemiany ostatnich szesnastu lat zrodziły nowe problemy i ujawniły nowe potrzeby. Niejako przy okazji potwierdziło się, że najbardziej ożywcze źródła nie wysychają szybko. Jednym z przykładów żywotności dominikańskiego stylu duszpasterstwa jest działająca już od zeszłego semestru „Dominikańska Szkoła Współczesności”. Inicjatywa ta stanowi twórczą i pogłębioną odpowiedź na potrzebę rozumienia najpoważniejszych zjawisk zachodzących we współczesnym świecie i – co w przypadku dominikanów typowe – ma charakter propozycji skierowanej do każdego. W praktyce „Dominikańska Szkoła Współczesności” to cykl pogrupowanych pod względem tematycznym sobotnich spotkań, na jakie składają się otwarte wykłady i dyskusje. Zapewne dzięki takiej formule, przede wszystkim jednak za sprawą merytorycznego poziomu tej propozycji, spotkania gromadzą tłumy studentów oraz uczniów krakowskich szkół średnich. Pojawia się jednak również sporo osób znacznie starszych. Jak widać na tym przykładzie, potrzeba mądrej refleksji nadal potrafi łączyć pokolenia.

Zachęta do poszukiwań
Duszpasterz akademicki, o. Marek Rojszyk OP: – Dominikańska Szkoła Współczesności to przede wszystkim próba zrozumienia. Ze zrozumienia rodzi się zaangażowanie – w kulturę, w społeczeństwo, w religię. Celem Szkoły nie jest systematyczne badanie współczesności, którego końcem byłaby jednoznaczna interpretacja otaczającego nas świata. Nasza inicjatywa ma być raczej próbą nienaiwnego oświetlania współczesności z różnych stron. W pewnym sensie jedynie pretekstem i zachętą dla własnych poszukiwań.

Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, że organizatorzy zadbali, aby wśród zaproszonych wykładowców znaleźli się nie tylko wybitni znawcy omawianej problematyki, ale zarazem „osoby pochodzące z różnych tradycji intelektualnych, prezentujące odmienne sposoby ujmowania i rozumienia rzeczywistości”.

W latach ubiegłych z wykładami pojawili się m.in. ś.p. Zygmunt Kubiak, Piotr Kłodkowski, Bronisław Wildstein, Krzysztof Zanussi, Bartłomiej Dobroczyński, Elżbieta Wolicka, Tomasz Lis, Dariusz Karłowicz, o.Maciej Zięba OP, Michał Bohun, Jarosław Gowin, Agata Bielik-Robson, Ryszard Legutko, Bogdan Szlachta, Jadwiga Staniszkis, o. J.A. Kłoczowski. Zastanawiano się nad takimi zagadnieniami, jak korzenie Europy, kondycja Zachodu i konflikt między cywilizacjami. Debatowano o globalizacji, demokracji, popkulturze, społeczeństwie otwartym i współczesnej postaci buntu mas. Udzielano odpowiedzi na pytanie, czy jest nam dziś potrzebna inteligencja, przestrzegano przed typową dla intelektualistów pokusą pogardy w myśleniu.

Rok akademicki 2005/2006 DSW zainauguruje w sobotę 15.10. wykładami prof. Stefana Niesiołowskiego, senatora RP oraz prof. Miłowita Kunińskiego, filozofa z Uniwersytetu Jagiellońskiego, współtwórcy Ośrodka Myśli Politycznej. Hasło spotkania: moralność w polityce.

W ocenie wielu spośród wykładowców i słuchaczy „Dominikańska Szkoła Współczesności” stanowi obecnie chwili jedną z najważniejszych instytucji na trwale wpisanych w krajobraz intelektualny Krakowa. Organizatorom wypada życzyć, aby w kolejnych latach rozwijała się ona jak najlepiej. A także, aby zyskała jak najwięcej naśladowców. Albowiem – by powtórzyć za kanclerzem Janem Zamoyskim - „Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie.”
Teskt i fot. Michał Tyrpa

_________________________________________
Rozmowa z o.Wojciechem Surówką OP
Kto wpadł na pomysł, żeby zorganizować Dominikańską Szkołę Współczesności?
– Młodzież z duszpasterstwa „Beczka”. To była próba przyjrzenia się naszemu miejscu w świecie. Zresztą w zgodzie z naszą dominikańską tradycją. Przed laty duszpasterstwo zorganizował tu o. Tomasz Pawłowski, później kontynuował tę pracę o. Jan Andrzej Kłoczowski, który prowadził coś, co się nazywało Studium Wiedzy Chrześcijańskiej. Zakres tematyczny był troszkę inny, ale podobnie jak w przypadku DSW zgodny z tradycją naszego zakonu, który zawsze był nastawiony na poszukiwanie prawdy i próbę intelektualnego zmierzenia się ze światem. Innym ze „źródeł” DSW jest Uniwersytet Latający Znaku.

A czy w innych klasztorach dominikańskich na terenie kraju istnieją lokalne wersje DSW, czy jest to inicjatywa stricte krakowska?
– Tego typu inicjatywa istnieje tylko w Krakowie. Jest coś podobnego, co ma zasięg ogólnopolski. To jest Dominikańska Szkoła Wiary. Nawet jeśli patrzymy na podobne problemy, to tam jest troszeczkę inna optyka – z wnętrza wiary. A my, tutaj w DSW, staramy się patrzyć na świat z perspektywy współczesności. Dlatego zapraszamy na wykłady ludzi, którzy nie koniecznie są osobami wierzącymi, czy związanymi z Kościołem, ale na temat przemian we współczesnym świecie mają coś bardzo konkretnego do powiedzenia.

Na te wykłady nie trzeba się zapisywać, wchodząc do kapitularza nie trzeba okazywać legitymacji. Dlatego pewnie przychodzą nie tylko studenci...
– Przychodzą uczniowie, studenci i osoby starsze. Ludzie z duszpasterstwa szkół średnich i z krakowskiego KIK-u. Wykłady są otwarte w podwójnym sensie, otwarte dla wszystkich, którzy zechcą przyjść i otwarte na rozmaite prądy myślowe. Nie zamykamy się w jednej tylko wizji świata. Staramy się sięgać do różnych tradycji intelektualnych.

Aktualne informacje, a także archiwum wykładów z poprzednich edycji dostępne są w internecie pod adresem: www.dsw.dominikanie.pl

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: