Irydologia – czytanie z oka

Egipscy medycy pozostawili po sobie papirus szerokości 1,5 m i długości 100 m, na którym zapisali, jak diagnozować różne choroby. Zachowały się również kolorowe rysunki tęczówek faraona. (Znajdują się one w Bibliotece Babilońskiej). Irydologią zajmował się też Hipokrates, Paracelsus i Leonardo da Vinci.
W XIX w. irydologię na nowo odkrył i spopularyzował Ignacy von Peczely. Historia głosi, iż złapał on pewnego dnia sowę, która w trakcie szamotaniny złamała nogę. Peczely zauważył, iż w tęczówce jej oka pojawiła się nagle ciemna rysa. Pielęgnował on sowę, obserwując pilnie zmiany w jej oku. Po wyzdrowieniu – rysa znikła. Peczely został lekarzem i kontynuował badania tęczówek zwierząt i ludzi. Zauważył, iż określone dolegliwości pojawiają się zawsze w tej samej części tęczówki. Na podstawie wieloletnich obserwacji opracował też irydologiczną mapę oka (patrz rysunek 1).

Jak to działa?
Tęczówka składa się z setek tysięcy zakończeń nerwowych, które poprzez mózg i system nerwowy połączone są z każdą tkanką w organizmie. Każda zmiana chorobowa czy uraz natychmiast odzwierciedlane są jako przebarwienia i znamiona na powierzchni tęczówki. Intensywność koloru również ma tu zasadnicze znacznie. Udoskonalona przez pokolenia lekarzy i naukowców „mapa oka” pozwala na szybką identyfikację chorego czy słabego narządu. Każdy organ koresponduje bowiem z odpowiednią częścią tęczówki. Lewe oko uwidacznia prawą część ciała, prawe – lewą.
Tęczówka informuje nas również o toksycznych złogach, a także niedoborach żywieniowych lub mineralnych.
Z mapy oka nie wyczytamy nazwy choroby, nie zlokalizujemy kamieni czy pasożytów – dowiedzieć się jednak możemy o stanach zapalnych i nieprawidłowym funkcjonowaniu określonych organów. Często nawet przed wystąpieniem jakichkolwiek fizycznych symptomów.
Irydologia nie jest terapią samą w sobie. Jest tanim i precyzyjnym narzędziem diagnostycznym. Stanowi ważną część praktyki zarówno wielu niekonwencjonalnych terapeutów jak i lekarzy medycyny.

Jolanta Skibicka

Źrenice
- małe – skłonności do chorób żołądka
- zbyt duże – bezsenność i nerwica
- owalne i zniekształcone – zaburzenia ukrwienia mózgu

Ogólny wygląd
- zaczerwienione białka – brak witamin
- zamglone oczy – słaba odporność

Kolor
- niebieski – skłonność do m.in. choroby wrzodowej, reumatyzmu, niedomagań serca, krążenia, układu oddechowego oraz alergie
- szare i zielone – skłonność do gromadzenia toksyn w układzie nerwowym i pokarmowym, problemy z trawieniem
- brązowe – predyspozycje do schorzeń układu dokrewnego, kamicy nerkowej, nerwicy, nadprodukcji żółci i miażdżycy.

Czarne kreski biegnące w stronę źrenicy oznaczają zaburzenia przemiany materii, płytki na brzegu tęczówki – podatność na choroby reumatyczne, a wąskie pierścienie wokół tęczówki – podatność na zaburzenia przyswajania wapnia.

Uwaga – fachowa analiza irydologiczna oka trwa ponad godzinę i wymaga od lekarza wiele doświadczenia i wiedzy. Samodiagnoza może dostarczyć interesujących, choć niepełnych informacji i nigdy nie powinna zastępować profesjonalnej opieki lekarskiej.

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: