Wiadomości

Goniec

11/09/2005 18:46:49

Drodzy Czytelnicy!

Ponieważ widać wyraźnie, że jest nas – Polaków – coraz więcej w Wielkiej Brytanii, postanowiliśmy wyjść naprzeciw tym, którzy do tej pory stykali się z mową Szekspira raczej dorywczo, i rozpocząć publikację serii lekcji języka angielskiego, które mają Wam ułatwić poruszanie się w brytyjskich realiach. Możecie oczekiwać gotowych fraz oraz list słówek, przydatnych w konkretnych sytuacjach życiowych, poradników na temat „Czytamy ... (ogłoszenie, umowę itp.)” oraz dowolnych innych zagadnień słownikowych lub gramatycznych, na które zgłoszą zapotrzebowanie nasi Czytelnicy. Z dużym zainteresowaniem oczekujemy wszelkich Waszych propozycji.

Dla tych z Was, których znajomość angielskiego jest niemal zerowa, postanowiliśmy dodawać do każdego zwrotu jego przybliżoną wymowę.
Czasem będą się tu również pojawiać ciekawostki, dowcipy, zwroty trudne do wymówienia (dla ambitnych) i wszelkiego rodzaju rozrywki językowe – wszystko po to, aby nauka była lekka, łatwa i przyjemna.
Z tego, że właśnie czytacie ten tekst, wynika niezbicie, że podróż do Wielkiej Brytanii macie już za sobą. Zatem ta pierwsza w kolejności chronologicznej sytuacja już Was nie dotyczy (przynajmniej na razie) i możemy spokojnie na początek zająć się zagadnieniem pt.

Uprzejmość na co dzień, czyli Proszę, Dziękuję i Przepraszam

Wygląda na to, że oprócz Tak (Yes), Nie (No) oraz I (And) są to najczęściej spotykane słowa w języku angielskim. Stulecia treningu wyrobiły w rodowitych Brytyjczykach odruch warunkowy, dzięki któremu posługują się tymi wyrażeniami całkowicie automatycznie, w każdej sytuacji, i z niesmakiem patrzą na osoby, które tego nie robią. Nie doszli jeszcze wprawdzie do tego, by mówić: „Ty sk*** , od*** się ode mnie, proszę”, ale są już blisko... A zatem:

Proszę – Please [pliz]

Słowo-wytrych, pomagające łagodzić najbardziej nieprzyjemne zakazy i uzyskiwać to, czego nam akurat potrzeba.

W prostych poleceniach stosowane jest na samym początku lub samym końcu zdania:

Please come in [pliz kam in] – Proszę, wejdź (wymawiane z akcentem na „in”) albo
Come in, please [kam in, pliz] – Wejdź, proszę.

Please show me... (wstawić właściwe) [pliz szoł mi] – Proszę mi pokazać... albo
Show me..., please [szoł mi..., pliz] – Pokaż mi..., proszę.

Jeżeli zdanie jest dosyć długie, bezpieczniej jest wstawić Please na samym początku (od razu widać, że staramy się być uprzejmi).

Please tell me if... (wstawić właściwe) [pliz tel mi if] – Proszę mi powiedzieć, czy...

Polacy często mylą „proszę” z „poproszę o...”, przez co mylnie wstawiają Please na początku, prosząc o coś w sklepie czy restauracji. Pamiętajmy: jeżeli w prosty sposób prosimy o jakąś rzecz, Please ma być na końcu!

Two coffees, please [tu kofiz, pliz] – Poproszę dwie kawy.
Six rolls and a brown bread, please [siks rols end braun bred, pliz] – Poproszę o sześć bułek i chleb razowy (o ile to-to razowcem można nazwać...)

Jeśli odważamy się użyć bardziej skomplikowanej frazy, Please może przewędrować przed czasownik, ale nie musi:

Can I have two coffees, please? [ken aj hew tu kofiz, pliz?] – Czy mogę prosić o dwie kawy?

Albo w jeszcze dłuższym i bardzo uprzejmym zwrocie:

Could you please show me...? [kud ju pliz szoł mi] – Czy mógłby mi Pan pokazać...?
Could you please tell me...? [kud ju pliz tel mi] - Czy mógłby mi Pan powiedzieć... ?

Wypada jeszcze wspomnieć o zastosowaniu Please do protestowania i zakazów.
W takiej sytuacji stosujemy Please, don’t... [pliz, dont] (Proszę, nie...) razem lub rozdzielnie:

Please, don’t do it [pliz, dont du yt] – Proszę, nie rób tego
(i machamy bezradnie rzęsami, proszę Pań, machamy, machamy...)

Don’t smoke in here, please. [dont smouk in hir, pliz] – Proszę tutaj nie palić
(co może być serdeczną prośbą lub ostrym zakazem, zależnie od intonacji)

Jeśli już dostaliśmy to, o co nam chodziło, to wypada podziękować.

Stopień serdeczności podziękowania zależy oczywiście od sytuacji. Podając coś komuś albo przepuszczając w drzwiach najczęściej usłyszymy zdawkowe:

Thanks [fenks] albo Oh, thanks [ou, fenks] - Dzięki

Jeżeli jednak zasłużyliśmy się komuś odrobinę bardziej, to najprawdopodobniej usłyszymy:

Thank you very much [fenk ju wery macz] – Dziękuję bardzo

Na widok wręczanego nam złotego zegarka, zagubionego prawa jazdy itp. miłych niespodzianek wypada jednak okazać więcej zaangażowania:

Oh, thank you so much [ou, fenk ju sou macz] (z naciskiem na „so”) – Bardzo, bardzo dziękuję

Jeśli widok wręczanego przedmiotu (np. czeku na £100,000) praktycznie odbiera nam mowę, to spróbujmy jednak wyjąkać, ze łzami w oczach:

I really don’t know how to thank you [aj rili dont noł hau to fenk ju] – Naprawdę nie wiem, jak dziękować ...
(Inna sprawa, że udzielone natychmiast wyjaśnienie może nam się nie spodobać ...)

No i na tym nam się skończyło miejsce na uprzejmości na tej stronie, zatem musimy powiedzieć ....
THANK YOU, and PLEASE come back here next week [fenk ju, end pliz kam bek hir nekst łik] – DZIĘKUJEMY i PROSIMY tu wrócić w przyszłym tygodniu.

Rubryka powstaje we współpracy z: POLISH TRANSLATORS