Wiadomości

Goniec

21/08/2005 12:35:05

Azja i przyjaciele

Na Melę przybyli przedstawiciele wszystkich pokoleń i wydaje się, że wszyscy mieli dobrą zabawę. Słowo „Mela” oznacza w sanskrycie „spotykać się”. Z czasem, na subkontynencie indyjskim, pojęciem „Mela” zaczęto określać rodzinne festyny. Często, tak jak w przypadku naszych odpustów, pretekstem do urządzenia Meli były święta religijne. Tak naprawdę jednak chodziło o spotkanie się (stąd słowo „Mela”), rozmowę, wspólną zabawę. Azjaci, którzy znaleźli swój dom w Londynie, oprócz wonnych potraw i barwnych strojów przywieźli tu ze sobą Melę.

Pod okiem burmistrza
2 lata temu patronat nad Melą przejął burmistrz Londynu, a jej głównym organizatorem została rada Ealingu (Ealing Council). W imprezie w 2003 roku wzięło udział 450 artystów i 100 przedstawicieli lokalnych władz. Mela nabrała rozmachu.
W niedzielę 14 sierpnia londyńczycy azjatyckiego pochodzenia kolejny raz obchodzili swoje święto. Jak zwykle hucznie, jak zwykle barwnie.
Do Gunnersbury Park można było w niedzielę dotrzeć bez mapy i bez drogowskazów. Do Parku ciągnęły tłumy. Wystarczało podążać za nimi. A w tych tłumach były kobiety w sari i panowie w turbanach, ale też Anglicy, Polacy i Bóg wie kto jeszcze. Jeśli ktoś dołączył do tych tłumów, choćby z ciekawości, na pewno się nie rozczarował. Już przy wejściu na teren festiwalu widać było, że nudzić się nie będzie można. Tylko na pierwszy rzut oka widać było kilka scen, namioty, dziesiątki straganów i karuzele.
We wszystko starannie wmieszane loga i stoiska sponsorów – bogatych dodajmy. Bo obecność takich potęg jak Barclays (jeden z głównych sponsorów) tłumaczy rozmach imprezy.

Tygrysy nie tylko azjatyckie
Ilość atrakcji musiała robić wrażenie. Czego tam nie było: strzelnica z maskotkami do wygrania, stragany ze sztuczną biżuterią, lody, chłodne napoje, pokaz rzeźbienia w lodzie, wycieczki przez kolorowy tunel i kukiełkowy teatr dla dzieci. Przy tym wszystkim tłumy zainteresowanych.
Mijałam te cuda i dziwy zastanawiając się jednak, co to wszystko ma wspólnego z Azją. Co mają wspólnego z Azją włoskie buty na straganach albo stoisko obrońców praw zwierząt? Co ma wspólnego z Azją twarz myszki Miki zachęcająca do jazdy na karuzeli albo muzyka zespołu Queen wydobywająca się z głośników?
Wydawać się mogło, że symbolami Azji są Kubuś Puchatek (do wygrania na kilkunastu chyba stoiskach) i Tygrysek, ale nie jakiś tam azjatycki tygrys tylko Tygrysek – ten od Kubusia. To wszystko między stoiskami z watą cukrową, popcornem i lodami.
Cóż, może takie czasy – każdy chce zarobić – więc kto żyw popędził ustawić swoje stoisko na łąkach Gunnersbury. A może inaczej – w czasach globalizacji i umiędzynarodowienia kultury młodym Azjatom nie wystarcza już do zabawy ludowa muzyka i samosa?
Tak czy owak, kiedy spacer między straganami zaostrzył mój apetyt, zanim na ogromnej przestrzeni udało mi się dotrzeć do stoisk z tradycyjną żywnością, zadowoliłam się jak najbardziej francuskimi Crepes i mało azjatycką Sangrią…

Dla wszystkich starczy miejsca
Nie wydaje się jednak, żeby obecność nieazjatyckich elementów komuś przeszkadzała, podobnie zresztą jak zmienna tego dnia pogoda. Przeciwnie – na Melę przybyli przedstawiciele wszystkich pokoleń i najwidoczniej wszyscy mieli dobrą zabawę.
Młodzież skakała przed scenami ze współczesną muzyką. Starsi i rodziny z dziećmi zapełniali namioty z ludową muzyką i ziołami. Wszystkie grupy wiekowe spotykały się przy stoiskach z przysmakami kuchni blisko- i dalekowschodniej (jak się okazało było ich całkiem sporo) i na karuzelach, na których mieniące się chusty i bransolety połyskiwały obok jeansów.
Przybysze nie mogący poszczycić się azjatyckimi korzeniami chętniej wybierali stoiska z etniczną biżuterią, pamiątkami, czy minisalony tatuażu z henny. Takie fantazyjne wzory na ciele można było sobie zrobić już za 2 funty i, w ten sposób, trochę Azji zabrać ze sobą do domu.

Katarzyna Jaklewicz