Wiadomości

Dziennik Polski

26/07/2005 08:56:33

Lepiej z dala...

Zamyśliłem się melancholijnie, czytając o pewnym rysie krajowej rzeczywistości. Wniosek, do którego doszedłem, może kogoś oburzyć, kogoś zdziwić lub zażenować, wydaje się jednak tzw. myślą, która sama się nasuwa. Pomyślałem, mianowicie, że jeśli człowiek ma już swoje lata, lepiej jest, gdy żyje z dala od Polski. Dlaczego? – Z jednego chociażby powodu: nie będzie musiał nikomu udowadniać, że jeszcze nie zdążył przenieść się do wieczności!

Sabina Kucius żyje gdzieś w powiecie ciechanowskim. Ma 83 lata i jest schorowaną osobą. Pobiera rentę, którą wypłaca jej oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Ciechanowie. Niby – nic nadzwyczajnego, sprawy oczywiste. A jednak...

W maju jakiś urzędniczy geniusz z ZUS-u w Ciechanowie doświadczył olśnienia. Po prostu doszedł do wniosku, że skoro nie wszyscy ludzie dożywają takich lat, to i pani Sabiny może już nie być pośród żywych. Wydał więc decyzję wstrzymania wypłat renty.

Rodzina pani Sabiny pospieszyła z interwencją. Urzędnicy bez zażenowania poinformowali, że mają podejrzenia, iż rodzina bezprawnie pobiera rentę za osobę zmarłą, zataiwszy fakt zgonu. Postraszyli odpowiedzialnością karną. Gdy usłyszeli, że rzeczywistość jest inna, zakrzyknęli: – A, to dopiero trzeba udowodnić!

Był z tym dowodzeniem kłopot nie lada. Pani Sabina jest przewlekle chora i nie wstaje z łóżka. Nie mogła więc przyjechać do Ciechanowa, pokazać się jaśnie urzędnikowi i powiedzieć: – Oto, ja, jak widać, jeszcze żywa! Rodzina woziła więc do ZUS-u wszelkie możliwe dokumenty, z których żaden nie przekonał urzędników. Trzeba było wezwać biegłego lekarza, który odwiedził panią Sabinę i wydał potwierdzone pieczęcią zaświadczenie o treści: „Sabina Kucius żyje”.

Trzeba przyznać, że urzędnicy okazali łaskawość. Zadowolili się bowiem tym poświadczeniem z podpisem jednego medyka; nie żądali powołania konsylium. Pani Sabina dostanie zaległą rentę w przyszłym miesiącu. Urzędnicy ZUS twierdzą, że wszystko odbyło się jak najbardziej prawidłowo.

I bądź tu w wieku podeszłym, i żyj w kraju! Każdego dnia możesz dostać decyzję urzędową, z której wyczytasz człowieku, że już po tobie! A jeśli jest inaczej – masz tego dowieść. Urzędnicy wyjaśniają swe zachowanie częstymi podobno przypadkami oszustw, gdy rodzina zataja zgon osoby starszej, by nadal pobierać „świadczenie pieniężne”. Nie ma jednak w urzędniczej głowie nawet cienia takiej myśli, że w wypadku jakichkolwiek podejrzeń, ktoś z urzędu mógłby po prostu odwiedzić panią Sabinę, w ten sposób upewniając się że do żadnego oszustwa nie doszło...

Działa się inaczej: jesteś winny, obywatelu! Udowodnij swą niewinność, jeżeli umiesz! – Znamy tę formułę, właściwą działaniom „władzy” w czasach PRL. Ale świat poszedł naprzód. Dziś urząd powiada: – Obywatelu, jesteś nieżywy! Udowodnij, jeśli potrafisz, że jeszcze żyjesz. I, jeżeli potrafisz, wyjaśnij, dlaczego i po co tak długo?!
Jan Kijowski