
W 1912 roku zaczął studiować na wydziale prawa uniwersytetu we Lwowie. w 1914 roku studiował we Wiedniu, gdzie w 1915 roku został powołany do piechoty wojska austriackiego. W 1918 roku kilka miesięcy przebywał w niewoli. Po nawiązaniu kontaktu z misją wojskową polsko-francuską został wysłany do Francji. Z armią gen. Józefa Hallera wrócił do Polski i w stopniu porucznika przyjął służbę w dywizji piechoty. Walczył w wojnie polsko-sowieckiej 1920-1921. Następnie został zawodowym oficerem, ukończywszy w stopniu kapitana Wyższą Szkołę Wojskową w Warszawie.
W 1930 roku otrzymał pracę w Głównym Sztabie Wojskowym. Po klęsce wrześniowej dotarł do Francji. W czerwcu 1940 roku znalazł się w Wielkiej Brytanii. Po zgrupowaniu wojska polskiego w Szkocji, zamieszkał do Perth, gdzie pracował jako komendant polskiego garnizonu. Od 1943 roku do końca wojny tłumaczył w Edynburgu brytyjskie regulaminy i obwieszczenia dla Wojska Polskiego. W 1964 roku otrzymał od gen. Andersa stopień pułkownika WP. Jest jednym z założycieli „Koła Wiedzy Wojskowej”. Odznaczenia wojskowe Jubilata z I wojny światowej i międzywojenne zaginęły we Francji i Włoszech (m.in. Krzyż Polonia Restituta, Krzyż Valour i Srebrny Krzyż Zasługi).
W 2001 roku, podczas 107. urodzin, płk Jerzy Pajączkowski został odznaczony przez prezydenta RP Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta.
Jubilatowi życzymy dużo zdrowia i 200 lat.
(ms)
Bądź pierwszą osobą, komentującą ten artykuł.