Wielka Brytania wspomina papieża

"Straciliśmy wielkiego przywódcę naszego nowożytnego świata. Jan Paweł II był nadzwyczajnym człowiekiem, jednym z największych papieży w 2000 letniej historii kościoła. Będziemy pamiętać go jako niestrudzonego świadka nadziei, wolności i godności życia ludzkiego. Będziemy pamiętać go za jego odwagę w przekraczaniu granic rasowe, religijne i ideologiczne; będziemy pamiętać go za jego energię jak i wytrzymałość w cierpieniu fizycznym do samego końca.
 Jan Paweł II był zawsze świadomy dramatu zbawienia człowieka; przypominał nam, niestrudzenie, o naszym wiecznym przeznaczeniu. Pokazał, na przykładzie swojego życia, jak istoty ludzkie mogą wznieść się na duchowe wyżyny i są prawdziwie wolne, kiedy są posłuszne woli Boga. On był światłem, które paliło się najsilniej tam, gdzie było najciemniej. Kościół będzie za nim tęsknił. Świat będzie za nim tęsknił. Ja będę za nim tęsknił."
Cormac Murphy-O'Connor, Kardynał Westminster

"Jan Paweł II był dla mnie człowiekiem o głębokiej wierze, ogromnej empatii, największej możliwości przekuwania najgłębszych prawd wiary w praktykę codziennego życia. Zdołał to robić na narodową i międzynarodową skalę, ale też i osobistą – kiedy się go spotykało, patrzył w twoje oczy i sprawiał, że czułeś, że jesteś jedyną osobą na świecie, a on przeszukuje twoją duszę i zaprasza, żebyś odpowiedział na cud wiary, w który on wierzył.
Potrafił komunikować się w najgłębszym tego słowa znaczeniu. To wręcz komunia pomiędzy jedną a drugą osobą - to właśnie dla mnie znaczył.
Papież miał też poczucie humoru. Wy, jako Polacy, powinniście to wiedzieć najlepiej. Znam dwie historie na ten temat:
W lecie mieszkał w Castel Gandolfo, które leży nad jeziorem Albano. Po drugiej stronie jeziora jest angielski college – letnisko. Papież złożył tam wizytę, a rektor spytał: - Ojcze Święty, kiedy się golisz rano, czy patrzysz ponad jeziorem na nasze budynki i myślisz czasem o nas? Papież popatrzył na niego i odpowiedział: - Nie często.
Druga historia jest z Anglii, kiedy przyjechał do katedry Westminsterskiej w 1982 roku. Niesamowita wizyta. To był piątek, obiad był już prawie gotowy, a miało być podane mięso. Papież przecież nie je mięsa w piątki, ze względu na tradycję. Siostry musiały się spieszyć, by kupić i przygotować coś innego – rybę; ale jedyne, co mogły dostać, to paluszki rybne. Była mała konsternacja. Podano mu kolację, przepraszając, za jakość posiłku i tłumacząc się, że są to tylko paluszki rybne. A papież tylko odpowiedział: Nie wiedziałem, że w Anglii ryby mają paluszki.
Musimy też pamiętać, że to był papież nie tylko katolików. To człowiek, który budował mosty pomiędzy wszystkimi, wszystkimi religiami. W poniedziałek mieliśmy ekumeniczne nieszpory w naszej katedrze by podziękować za to, że mogliśmy być świadkami życia tego niezwykłego papieża i niezwykłego, wielkiego syna Polski.
Popatrzmy na jego życie ludzkie, społeczne, przez co przeszedł, przez walkę o dusze Polaków, hitlerowskie prześladowania Polaków, potem radziecką okupację. Został księdzem w komunistycznej rzeczywistości, przeszedł przez filozoficzną walkę, a pozostał wierzącym, strzegł dobra – zło nigdy nie zatriumfuje."
George Stack, Biskup pomocniczy Westminster

"Przyszedłem tutaj, by dać wyraz swemu uznaniu dla tego papieża i wszystkiego co zrobił"
Ricardo Di Segni, naczelny rabin Włoch

"Jan Paweł II znaczy bardzo wiele dla nas, jak ojciec, głowa kościoła katolickiego, a my jesteśmy bardzo wierzący."
James i Rose, Filipiny

"O mój Boże. On był osobą, która znaczyła dla mnie bardzo wiele, dla rozwoju mojej wiary. W moim kraju większość to katolicy. Nauczył nas wiele, jak być religijnymi, wierzącymi. Czuję się, jakbym straciła kogoś bardzo ważnego dla siebie. Był zawsze, od początku mojego życia. Jest mi przykro, jeszcze go potrzebowaliśmy."
Miriana, Tanzania
CZARNULKA

"Był zawsze, od kiedy się urodziłam, był częścią mojego życia. Był wielkim człowiekiem, zrobił wielkie rzeczy dla nas. Wprowadzał wielkie idee w życie. Będę za nim tęsknić."
Cecile, Francja

"Miałem to szczęście, by go zobaczyć trzy razy w czasie wizyt w Hiszpanii. Miał świetny kontakt z młodymi ludźmi. Czuję się szczęśliwy, bo uważam, że jest teraz z Bogiem, a przynajmniej bardzo blisko Boga. Mam tylko nadzieję, że następny papież będzie tak dobry jak ten był"
Jorge, Hiszpania

"Był wielkim przywódcą, który pociągnął Kościół w dobrym, właściwym kierunku. Choć nie każdy musi się zgadzać z jego dziełem. Przyszedł jego czas. To lepiej, że odszedł, bo cierpiał zbyt wiele."
Maria, Portugalia

"To bardzo smutne, że odszedł, Boże błogosław jego duszę. Nie jestem chrześcijaninem, ale jestem religijną osobą. Dla mnie był symbolem pokoju i miłości do wszystkich ludzi. To jest bardzo ważne dla wszystkich."
Vikas, India

"Nie tylko rzymscy katolicy rozpoznają w nim duchowego przywódcę, ale i my baptyści, i wielu innych również. Był na Wyspach Bahama i powitaliśmy go jako wielkiego człowieka od Boga."
Anthony, Wyspy Bahama

"Jestem ateistą, dla mnie był głową Państwa Watykan. Nie znam żadnego innego przywódcy tego formatu. Żywię dla niego wielkie uznanie."
Jens, Niemcy
ZDJĘCIE

"To bardzo smutne widzieć go cierpiącego przez tak długi czas. Jeden z komentatorów powiedział, że miał dobrą śmierć. Nie chciał wracać do szpitala, chciał umrzeć w domu. Jego życie było bardzo inspirujące, życie człowieka tak bardzo zdeterminowanego, by osiągnąć to, co tak bardzo chciał, zrobić tyle rzeczy tak bardzo ważnych. Nigdy nie obraził nikogo, choć mógł się nie zgadzać tak bardzo. 27 lat czynienia i wymagania dobra. Mam mieszane uczucia. Jest jeszcze wiele rzeczy do zrobienia, choć on tak wiele zrobił sam. Następny pontyfikat będzie raczej zupełnie inny. Trudno byłoby następnemu papieżowi osiągnąć tak wiele."
Mark, Wielka Brytania
ZDJĘCIE

"Jestem muzułmaninem. To był wielki i dobry człowiek, bardzo religijny. On żył nie tylko dla chrześcijan. My też czujemy z nim łączność. To pierwszy papież, który modlił się w meczecie. To wielki człowiek."
Habib, Afganistan

"Jest mi przykro z powodu śmierci papieża. Oczywiście wiedziałem, że był Polakiem. Ale to był również papież wszystkich innych narodów. Nigdy nie czułem przykrości z powodu śmierci żadnej publicznej osoby, ale gdy ostatnio oglądałem telewizję łzy cisnęły mi się do oczu."
Haig, Armenia

"Szkoda, że mnie w Polsce wtedy nie było... Ale może i dobrze, bo wstydzę się wzruszeń. A w tym momencie, nie okazanie ich nie byłoby po prostu możliwe. To musi być niesamowite, gdy idziesz ulicą i w spojrzeniach ludzi widzisz swój ból, swoje obawy... Ta nić porozumienia, która już chyba nie szybko pojawi się w oczach i sercach rodaków. A może nawet nigdy. Bo nie wyobrażam sobie, kim musiałaby być ta osoba, którą z Ojcem Świętym można by choćby odlegle porównać. Dzięki niemu myślenie o śmierci stało się lżejsze. Jeszcze jeden członek rodziny oczekujący nas. Tutaj nie da się przeżyć jego śmierci w odpowiedni sposób. Bez rodziny, przyjaciół... Poniedziałek zaczął się jak każdy inny, te same wypchane metra, siedzenie na zebraniu, ludzie upijający się w pubach... "Why do birds go on singing, Why does the sea rush to shore, Don't they know, It's the end of the world...?"
Monika, Londyn

Zebrał Krzysztof Frais

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: