Polscy pracownicy w UE

Obecnie Polacy mają wolny dostęp do rynku pracy w Wielkiej Brytanii, Irlandii i Szwecji. Pozostałe kraje Unii Europejskiej wprowadziły okresy przejściowe w tzw. systemie 2+3+2. Oznacza to, że możliwość otwarcia swoich rynków pracy nastąpi po dwóch, pięciu bądź siedmiu latach od przystąpienia nowych państw do Unii Europejskiej. Siedmioletni okres przejściowy wprowadziły Niemcy i Austria.

– Według naszych informacji Francja, Hiszpania, Portugalia, Włochy, Grecja, Luksemburg i Finlandia są skłonne wcześniej otworzyć swoje rynki pracy – powiedział w poniedziałek zastępca dyrektora departamentu europejskich spraw gospodarczych MGiP Janusz Grzyb. Z danych resortu wynika, że „migracje zarobkowe będą niewielkie”.

W celu monitorowania potencjalnej migracji zarobkowej utworzono m.in. polsko-francuską grupę robocza (w jej skład po stronie polskiej wchodzą przedstawiciele MGiP, MSZ i GUS) oraz polsko-hiszpańską komisję mieszaną

Francuzi – jak powiedział Grzyb – deklarowali, że są gotowi otworzyć swój rynek pracy dla murarzy, dekarzy, kucharzy, kelnerów oraz kierowców ciężarówek w pięciu wyznaczonych regionach Francji, m.in. w Bretanii. Obecnie we Francji pracuje – według oficjalnych danych – 8,5 tys. Polaków.

Ponadto sporo Polaków pracuje we Francji w tzw. szarej strefie; współpraca z Polakami w zwalczaniu nielegalnego zatrudnienia to jeden z warunków stawianych przez Francuzów w sprawie liberalizacji. Warunku takiego nie stawiają na przykład Hiszpanie. Pracuje tam około 12 tys. Polaków.

Z danych MGiP wynika, że najwięcej Polaków – blisko 300 tys. pracuje w Niemczech, 50 tys. w Wielkiej Brytanii, 14 tys. – w Irlandii, 12 tys. w Hiszpanii, 8,5 tys. we Francji. Nie ma zgodności co do liczby Polaków pracujących we Włoszech. Włosi twierdzą, że jest ich 40 tys.; Polacy – że ta liczba jest zawyżona, gdyż Włosi za pracowników imigrujących uważają także tych, którzy we Włoszech osiedlili się na stałe.

Zdaniem Janusza Grzyba, „Polacy raczej nie są zainteresowani wyjazdem na stałe i osiedlaniem się w państwach UE”. Wynika to m.in. z nieznajomości języków, uwarunkowań rodzinnych, często także z lęku przed utratą pracy w Polsce. Stąd wyjazdy na 2-6 miesięcy

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: