Paddington ma wiele twarzy

Paddington swoją nazwę zawdzięcza zamożnej rodzinie Padda (oryginalna pisownia Paeda), ktόra w początkach XVIII wieku, w czasach Saksońskich  osiedliła się w okolicach Edgware Road. Końcówka ton w tym przypadku oznaczająca gospodarstwo domowe dodana do nazwiska rodziny daje nam obecną nazwę Paddington.
Wioska usytuowana przy Edgware Road, około mili od Londynu – to pierwsza wzmianka o  Paddington z 1814 roku. Dzisiaj, ciężko byłoby się zgodzić z tym zdaniem. Paddington od lat nie jest małą wioską pod Londynem, okolica straciła małomiasteczkowy charakter  i stała się jedną z większych i ważnych dzielnic miasta. Te przemiany są efektem powstania i pobudowania (1838r.) okazałej stacji kolejowej Paddington Station przy Praed Street. To jedna z największych i najwcześniej pobudowanych stacji kolejowych na świecie, zaprojektowana z rozmachem przez architekta Isambard Kingdom Brunel. W oryginale zajezdnia była skonstruowana z drewna, z czasem jednak drewniane elementy zastąpiono kutym żelazem. Z Paddington Station po raz pierwszy w podroż kolejową wybrała się para królewska Victoria i Albert. Podróżując do Slough (nieopodal Windsor) z przeciętną prędkością 44 mil na godzinę, Książe Albert po podroży zwrócił się do konduktora: Tylko nie tak szybko następnym razem konduktorze!
Paddington okazał się rόwnież miejscem, gdzie wybudowano pierwszą w Londynie stację metra. Linia kolejowa połączyła Paddington z Farringdon. Podczas pierwszego roku  (1863) ponad dziewięć milionόw ludzi skorzystało z usług metra i wtedy jeszcze parowych pociągόw. Postanowiono rozbudować sieć stacji co nie rzadko łączyło się z przebudową okolicy i wyburzaniem domόw. Niektόrzy właściciele godząc się na rozbiórkę posiadłości żądali niewyobrażalnie wysokich cen. Inni byli tak przywiązani do wyglądu ulubionych budynkόw, że zażyczyli sobie, aby po skończonych przebudowach i wykopach zrekonstruować dokładnie identyczny dom jak przed rozbiόrką. W rezultacie przy 22-23 Leinster Terrace powstał sztuczny pięciopiętrowy dom, ktόry z zewnątrz wyglądał  nad wyraz realistycznie, natomiast od zaplecza była to po prostu ściana na podporach. Przez lata tysiące ludzi przechodziło przez Leinster Terrace nie zdając sobie zupełnie sprawy, że mijany dom to atrapa. Adres ten cieszył się wielką popularnością wśród bankowców i komorników, którzy nabrani odwiedzając dłużnika zastali jedynie frontową ścianę i  nic poza tym....
 
 Na wschód od stacji Paddindton znajduje się St. Mary’s Hospital. Można pomyśleć; jeden z wielu londyńskich szpitali. Rzeczywiście, niczym by się miejsce to nie wyróżniało gdyby nie fakt, że na rogu z Norfolk Place mieściło się laboratorium Fleminga. Tutaj młody szkocki bakteriolog Alexander Fleming przez przypadek (jak to najczęściej bywa z wielkimi wynalazkami tego świata) odkrył w 1928 roku Penicillinum notatum -  medyczne odkrycie, ktόre najprawdopodobniej ma największą siłę i skuteczność ratowania ludzkiego życia. Niewielkie laboratorium noblisty zostało zrekonstruowane i zamienione w muzeum, gdzie możemy zobaczyć film, obejrzeć wystawę i zapoznać się bliżej z historią powstania antybiotyku, ktόry nie raz uchronił nas przed poważnymi skutkami i powikłaniami po anginie lub zapaleniu płuc. Na budynku, przy wejściu do muzeum znajduje się niebieska płyta wbudowana w mury, ktόra przechodniom przypomina, że niegdyś pracował tu i dokonał swojego spektakularnego odkrycia Sir Alexander Fleming.

Przy Harrow Street znajdziesz najstarszy kościόł Paddingtonu St Mary’s Church. Grόb niegdyś znanej i wielkiej londyńskiej  aktorki teatralnej Sarah Siddons znajduje się na przykościelnym cmentarzu.. Po raz pierwszy na deskach Drury Lane Theatre pojawiła się w 1775 roku grając w sztuce Szekspirowskiej. Jej największa rola to Lady Macbeth w Covent Garden Theatre. Na jej pogrzebie (1831) pojawiło się aż pięć tysięcy osόb. Nie dziwi,  że właśnie jej pomnik  zaraz obok kościoła (Paddington Green) to pierwszy monument wystawiony na cześć kobiety w Londynie, nie licząc pomników księżniczek i królowych. 
 Paddington kryje też swoje mroczne tajemnice. Wędrując w okolice Edgware Road, na przeciwko teatru Odeon znajdziesz tablice przypominającą, że niegdyś rosło tu olbrzymie drzewo, na ktόrym wykonywano egzekucje przez powieszenie. Po raz ostatni gałęzi drzewa użyto w 1783 roku pozbawiając życia Johna Austina. Wysokie na trzy i pόł metra z silnymi rozrośniętymi gałęźmi było w stanie pomieścić ośmiu wisielcόw w tym samym czasie!
Kończąc wycieczkę po Paddington można zajrzeć do tradycyjnego angielskiego pubu co się zwie Victorian Public Place przy Strathearn Place. Na gόrze mieści się bar wyposażony w rekwizyty z teatru Gaiety, ktόry kiedyś istniał na Aldwych. Restauracja na dole przypomina nam, że Charles Dickens żył w sąsiedztwie przez zaledwie kilka tygodni roku 1870. Pracował wówczas nad powieścią Edwin Drood, ktόrej niestety nigdy nie ukończył.

                                                                                                                    Jo Biszewska

Do Paddington można dojechać linią  metra Hammersmith and City Line.
Autobusy: 7, 15, 27, 36

Alexander Fleming Museum
St Mary’a Hospital, Pread Street, W2
Otwarte: Pon. – czw. 10.00 – 13.00
Wstęp; £2, ze zniżką £1

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: