Ten wodny kryzys dotyczy całej Azji i może doprowadzić do głodu w najbliższych dekadach. Najgorsza sytuacja jest w Indiach. Rolnicy zajmujący maleńkie poletka zrezygnowali z kopania tradycyjnych płytkich studni, skąd kiedyś woły wyciągały wodę w skórzanych wiadrach.
Obecnie Hindusi wiercą co roku 21 mln studni, sięgających setki metrów w głąb ziemi. Korzystają przy tym z technologii stosowanych w przemyśle wydobycia ropy. Co najmniej milion kolejnych studni wierci się rocznie w Indiach tylko w celu nawodnienia pól ryżu, trzciny cukrowej i lucerny.
Zastosowanie pomp przyniosło wielu ludziom w tym rejonie majątek i pomogło Indiom w krótkim czasie zostać czołowym eksporterem ryżu. Zjawisko to ma jednak swoje wady – z podziemnych zbiorników wydobywa się tak wiele wody, że zasoby te powoli się kończą.
Hinduscy rolnicy, którzy zainwestowali już w nowe pompy miliardy dolarów, muszą wiercić coraz głębiej, aby sięgać do wciąż opadającego podziemnego lustra wody. Tymczasem połowa tradycyjnych, ręcznie kopanych studni już wyschła.
Zdaniem Tushaar Shah z International Water Management Institute w stanie Gujarat, mnożenie się studni i pomp nie podlega żadnej kontroli.
Miliony studni głębinowych eksploatują podziemne rezerwuary wody także w krajach o niewielkich jej zasobach – Pakistanie, Wietnamie i na północy Chin. Eksperci sądzą, że za jakiś czas brak wody zmusi Chiny do importowania zboża.
Bądź pierwszą osobą, komentującą ten artykuł.
