"Le Soir": do diabła z wątpliwościami - krok został zrobiony

"Dla wielu spełnia się przecież nie rozszerzenie, ale ponowne zjednoczenie (Europy). Co sprawia, że sukces jest tym bardziej nakazem chwili" - zauważa Beatrice Delvaux.

I pyta: "Czy te 10 nowych państw, które dokonały spektakularnego wysiłku, żeby osiągnąć poziom Unii, ale które wnoszą ze sobą swoje problemy, swoje wewnętrzne napięcia, swój klerykalizm, powinny przyłączyć się do Piętnastki, skoncentrowanej na wspólnym projekcie, zrównoważonej gospodarczo, dającej się politycznie zarządzać i głęboko demokratycznej?"

"Na to pytanie jest tylko jedna odpowiedź - jakie by nie były nasze obawy przed paraliżem instytucji, nasze rozbieżności w sprawach międzynarodowych, nasze wątpliwości na temat roli Polaków jako amerykańskiego konia trojańskiego, nasz strach przed zwycięstwem ekstremizów w Słowacji lub w Polsce. Ta jedna odpowiedź brzmi - tak, zdecydowanie, głęboko, intensywnie tak" - pisze komentatorka.

"Ponieważ Europa Zachodnia spłaca dzisiaj moralny dług wobec tych krajów, które wskrzesiły demokrację na swojej ziemi bez przelewu krwi. Oddajemy wreszcie sprawiedliwość poniesionym przez nie ofiarom od 1956 po 1989, poczynając od walki prowadzonej przez +Solidarność+ po upadek muru berlińskiego, od rewolucji węgierskiej po +Praską Wiosnę+" - czytamy.

"Miejsce tych dzielnych krajów, odseparowanych od nas na czas +zimnej wojny+, jest u naszego boku" - konkluduje autorka.

Komentarz zamieszczono na pierwszej stronie pod wydrukowaną wielkimi literami po francusku czołówką "Witajcie" z tłumaczeniem na wszystkie 10 nowych języków oficjalnych Unii, w tym na polski.

"Le Soir" nieraz w przeszłości podawał w wątpliwość przyjęcie do Unii 10 krajów naraz, w tym Polski, wyrażając obawy o jej spójność. Także i w tym numerze nie zabrakło artykułu z pytaniem w tytule: "Czy Unia podpisuje swój wyrok śmierci?", na które redakcja odpowiada: "Być może".

wyślij znajomemu

Dodaj artykuł do: